حوزه علمیه الزهراء سلام الله علیها- سطح 3 خواهران تبریز

پیوند: http://www.esra.ir

سوال دانشجو از استاد جوادی آملی

پرسش: عرفان در قرآن چه جايگاهي دارد؟

پاسخ : عرفان علمي حصولي نيست، تا از راه تحصيل به دست آيد، بلكه بيشتر از راه تهذيب و تزكيه نفس حاصل مي ‏شود. در قرآن كريم آمده است: ﴿يُعَلّمُهُمُ الكِتابَ والْحِكْمَةَ ويُزكّيهِمْ﴾. [سوره بقره، آيه 129]بخش نخست آيه ﴿يعلّمهم الكتاب و الحكمة﴾، به فقه، اصول، حكمت و… مربوط است و بخش دوم آن، يعني ﴿يزكّيهم﴾، به عرفان اختصاص دارد.
بحث هاي قرآني نشان مي ‏دهد كه اگر كسي جان خود را شفاف كند و از دغل، شبهه و خيانت دوري جويد، اسرار عالم را مي‏ يابد. گاه انسان آيينه جانش را به طرف مار، گرگ و عقرب نگاه مي ‏دارد و در آن جز گرگ و عقرب چيزي نمي‏ يابد.
خداي سبحان فرمود: ﴿كلاّ لَوْ تَعْلَمون عِلْمَ اليقينِ ٭ لترونّ الجحيم﴾ [سوره تكاثر، آيات 6 ـ 5] اگر اهل علم اليقين باشيد و صفاي ضمير داشته باشيد، اكنون هم جهنم را مي‏ بينيد، زيرا پس از مرگ، كافر هم مي‏ تواند جهنم را ببيند: ﴿رَبّنا اَبْصَرنا وَ سَمعْنا﴾. [سوره سجده، آيه 12]

پیوند: http://www.esra.ir

سوال دانشجو از استاد جوادی آملی

پرسش: اساتيد اخلاق، چه نقشي در تكامل انسان دارند؟

پاسخ : به طور حتم استاد و مربي نقش مهمي در تكامل انسان دارد؛ ليكن «آنكه يافت مي‏نشود آنم آرزوست».
راهنما يا استاد، علاوه بر آگاهي به كليات، بايد روانشناس خوبي هم باشد تا خصوصيات اشخاص مختلف را درك كند، زيرا بعضي كارها براي عده‏ اي خوب و براي ديگران بد است؛ براي مثال همه داروها براي همه افراد خوب نيست. دارويي كه براي يكي شفاست، براي ديگري سمّ است. بعضي پژوهش‏گران پزشكي سالها پيش اعلام كردند كه 2500 نوع سردرد را كشف كرده‏ اند و شايد اكنون اين رقم به 5 هزار نوع هم رسيده باشد. اين فقط گوشه‏ اي از بدن ماست؛ امّا روح اسرار اعجاب آميزتري نيز دارد.
خلاصه سخن اينكه استاد و راهنما بايد از خصوصيات روحي انسان آگاه باشد و به شما بگويد كه فلان كار براي تو، اين‏گونه خوب است و براي فلاني آن‏گونه. اگر استادي چنين خصوصياتي داشته و در تمام لحظات راهنماي انسان باشد، نعمتي است كه متأسفانه بسيار كم نصيب آدم مي‏ شود!

پیوند: http://www.esra.ir

سوال دانشجو از استاد جوادی آملی

پرسش: براي تحصيل علم اخلاق، از كجا بايد شروع كرد؟ به خصوص ما (دانشجويان) كه به اساتيد اخلاق دسترسي نداريم.

پاسخ : بخشي از علم اخلاق نظري است كه با مطالعه ، درس و بحث تأمين مي‏ شود. قسمتي از آن هم عملي است كه به هدايت و راهنمايي معلم اخلاق وابسته است. اگر انسان به آنچه مي‏داند عمل كند، نخست اثر مثبت اعمال ظاهر مي‏شود، سپس خداي سبحان او را از آنچه نمي‏داند، آگاه مي‏سازد. در روايات آمده است: «مَنْ عَمِلَ بِما عَلِمَ وَرّثهُ اللّه عِلْمَ ما لَمْ يَعْلَمْ». بحار الانوار، ج 65، ص 363.
عمل همراه با علم، افزون بر ماندگاري، موجب شكوفايي آن نيز مي‏ گردد. اگر انسان در انجام واجبات تلاش كند؛ مستحبات را تا اندازه‏اي به جاي آورد؛ محرمات را ترك كند؛ در حد توان از مكروهات دوري جويد و افراط و تفريط در كارها را كنار بگذارد، موفق مي‏ شود.

قرب نوافل و قرب فرائض

1- حديث قرب نوافل

الكافى باسناده عن حماد بن بشير قال سمعت ابا عبدا… عليه السلام يقول :قال رسول ا… صلى ا… عليه و آله :قال ا… عزوجل: “من اهان لى وليا فقد ارصد لمحاربتى ، و ما يتقرب الى عبدى بشى احب الى مما افترضت عليه و انه ليتقرب الى بالنافله حتى احبه فاذا احببته كنت سمعه الذى يسمع به ، و بصره الذى يبصر به ، و لسانه الذى ينطق به ، ويده الذى يبطش بها، ان دعائى اجبته و ان سالتى اعطيته ، و ما ترددت عن شى انا فاعله كترددى عن موت المومن ، يكره الموت واكره مساءته”

۲ - حديث قرب فرائض

قال ا… عزوجل ما يتقرب الى عبدى بشى احب الى مما افترضته عليه ، و ما زال يتقرب الى عبدى بالفرائض حتى اذا ما احبه و اذا احببته كان سمعى الذى اسمع به ، و بصرى الذى ابصر به ، ويدى التى ابطش بها.
بنگر تفاوت قربى را كه تا چه حد است كه در قرب نوافل خداوند سمع و بصر و لسان و دست عبد مى شود، و در قرب فرائض عبد چشم و گوشت و دست خدا مى گردد.

از اين قرب فريضه است كه اميرالمومنين عليه السلام فرمود:
انا عين ا… و انا يدا… و انا لسان ا… و انا جنب ا… و انا باب ا…

در اصول كافى آمده كه : عده من اصحابنا عن احمد بن محمد، عن ابن ابى نصر عن محمد بن حمر ان عن اسود بن سعيد قال :
كنت عند ابى جعفر عليه السلام فانشا يقول ابتدا منه من غير ان اساله :
نحن حجه ا… و نحن باب ا… و نحن لسان ا… نحن وجه ا… و نحن عين ا… فى خلقه و نحن و لاه امر ا… فى عباده . جناب شيخ اكبر در اواخر فص ‍ آدمى گفته است :
فانشا صورته الظاهره من حقائق العالم و صوره ، و انشا صورته الباطنه على صورته تعالى ، و لذلك قال فيه كنت سمعه و بصره ، و ما قال : كنت عينه و اذنه ففرق بين الصورتين

و علامه قيصرى در شرح آن گويد:
اى لاجل انه تعالى انشا صورته الباطنه على صورته تعالى قال فى حق آدم كنت سمعه و بصره ، فاتى بالسمع و البصر الذين من الصفات السبعه التى هى الائمه ، و ما قال كنت عينه و اذنه اللتين هما من جوارح الصوره البدنيه ، و آلتان للسمع و البصر، ففرق بين الصور تين اى صوره الباطن و الظاهر و ان كان الظاهر مظهرا للباطن
ولكن در همين حديث قرب نوافل چنان كه سمع و بصر آمده است ، يد و رجل هم آمده است ، و يد و رجل بيش از لامسه و ذائقه و شامه توغل در ماده دارد، علاوه اين كه در حديث اولى اسناد تردد هم به حق تعالى داده شد. بر اساست حديث قرب فرائض پس واجبات ثواب بيشتر و رتبت بالاترى از مستحبات دارند.
و تفاوت بين دو قرب بمقدار تفاوت بين نوافل و فرائض است ،
بلكه اگر خواستى بگو تفاوت بين آن دو به قدر تفاوت بين عبد و رب است ، زيرا در قرب نوافل حق تنزل مى كند و چشم و گوش عبد مى شود كه شنونده و بيننده عبد است ولى در قرب فرائض عبد ترفع مى يابد و صعود و عروج پيدا مى كند و بالا مى رود و چشم و گوش حق مى شود كه گوينده و شنونده بيننده حق است . لذا فرق بين دو قرب فرق بين تنزل و ترفع و نزول و صعود است چه اينكه فرق آنها فرق بين قرب و بعد است فتدبر جدا

جناب علامه محقق خواجه طوسى گويد:
وقتى عارف از خويش منقطع شد و به حق اتصال يافت (عروجا و صعودا) مى بيند كه هر قدرتى در قدرت حق مستغرق است و هر علمى مستغرق در علم حق تعالى است و هر اراده اى مستغرق در اراده او است ، بلكه همه وجودها و كمالات وجود از حق صادر مى شود و از نزد او فائض است و عارف در اين صورت متخلق به اخلاق الهى مى گردد
منبع:شرح دفتر دل

متن اصلي روايت قرب نوافل

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن اسماعيل بن مهران عن ابي سعيد القماط عن ابان بن تغلب عن ابي جعفر ع قال :

لَمَّا أُسْرِيَ‏ بِالنَّبِيِّ ص‏ قَالَ يَا رَبِّ مَا حَالُ اَلْمُؤْمِنِ عِنْدَكَ قَالَ يَا مُحَمَّدُ مَنْ أَهَانَ لِي وَلِيّاً فَقَدْ بَارَزَنِي بِالْمُحَارَبَةِ وَ أَنَا أَسْرَعُ شَيْ‏ءٍ إِلَى نُصْرَةِ أَوْلِيَائِي وَ مَا تَرَدَّدْتُ عَنْ شَيْ‏ءٍ أَنَا فَاعِلُهُ كَتَرَدُّدِي عَنْ وَفَاةِ اَلْمُؤْمِنِ يَكْرَهُ اَلْمَوْتَ وَ أَكْرَهُ مَسَاءَتَهُ

وَ إِنَّ مِنْ عِبَادِيَ اَلْمُؤْمِنِينَ مَنْ لاَ يُصْلِحُهُ إِلاَّ اَلْغِنَى وَ لَوْ صَرَفْتُهُ إِلَى غَيْرِ ذَلِكَ لَهَلَكَ وَ إِنَّ مِنْ عِبَادِيَ اَلْمُؤْمِنِينَ مَنْ لاَ يُصْلِحُهُ إِلاَّ اَلْفَقْرُ وَ لَوْ صَرَفْتُهُ إِلَى غَيْرِ ذَلِكَ لَهَلَكَ وَ مَا يَتَقَرَّبُ إِلَيَّ عَبْدٌ مِنْ عِبَادِي بِشَيْ‏ءٍ أَحَبَّ إِلَيَّ مِمَّا اِفْتَرَضْتُ عَلَيْهِ وَ إِنَّهُ لَيَتَقَرَّبُ إِلَيَّ بِالنَّافِلَةِ حَتَّى أُحِبَّهُ
فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ كُنْتُ إِذاً سَمْعَهُ اَلَّذِي يَسْمَعُ بِهِ وَ بَصَرَهُ اَلَّذِي يُبْصِرُ بِهِ وَ لِسَانَهُ اَلَّذِي يَنْطِقُ بِهِ وَ يَدَهُ اَلَّتِي يَبْطِشُ بِهَا إِنْ دَعَانِي أَجَبْتُهُ وَ إِنْ سَأَلَنِي أَعْطَيْتُهُ.

حضرت باقر عليه السلام فرمود: چون پيغمبر (ص) را به آسمان بردند عرض كرد:
پروردگارا حال مؤمن نزد تو چگونه است؟

فرمود:
اى محمد هر كه به دوستى از من اهانت كند آشكارا بجنگ من آمده و من بيارى دوستانم از هر چيز شتابان ترم، و من در هر كارى كه انجام دهم آن اندازه ترديد ندارم كه در باره وفات مؤمن ترديد دارم، او از مرگ بدش آيد، و من ناراحت كردن او را خوش ندارم،

و براستى برخى از بندگان مؤمن من هستند كه جز توانگرى آنان را اصلاح نكند (و حالشان را نيكو نسازد) و اگر بحال ديگرى او را درآورم نابود و هلاك گردد، و برخى از بندگان مؤمن من هستند كه جز ندارى و فقر آنان را اصلاح نكند، و اگر او را بحال ديگرى بگردانم هر آينه هلاك گردد،

و هيچ يك از بندگانم بمن تقرب نجويد با عملى كه نزد من محبوبتر باشد از آنچه بر او واجب كرده‏ام، و بدرستى كه بوسيله نماز نافله بمن تقرب جويد تا آنجا كه من دوستش دارم،
و چون دوستش دارم آنگاه گوش او شوم كه بدان بشنود، و چشمش شوم كه بدان ببيند، و زبانش گردم كه بدان بگويد، و دستش شوم كه بدان برگيرد، اگر بخواندم اجابتش كنم، و اگر خواهشى از من كند باو بدهم.

متن حديث از: hadith.ahlolbait.com .مترجم : مصطفوى‏ کتاب : اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد 4 صفحه : ۵۴.
درخصوص توجيه مشاهدات آيات اسراء و معراج مطلب ديگر مربوط به ادراك معارف عقلي است.
مطالبي كه القاء مي‌شود؛ وجود مبارك پيامبر(ص) به خوبي ادراك مي‌كند، مثل آياتي كه نازل مي‌شود. اين آياتي كه نازل مي‌شود، الفاظي دارد و حروفي دارد. اينها را وجود مبارك پيغمبر با گوش شريف‌شان مي‌شنود، اين حرفي نيست؛ اما آن معارف و مطالب را با عقل شان ادراك مي‌كنند ديگر!
مرحله بعد كه از اين قوي‌‌تر است و درباره حضرت اين مرحله صادق‌تر است؛ مشاهدات قلبي است.

مشاهدات قلبي ديگر از سنخ صورت نيست، از سنخ رنگ و قيافه و… نيست. مثلا عدل كه مفهومي كلي است، حقيقتي در عالم خاصّ خودش دارد كه آن را قلب مي‌‌بيند و ديگر صورت و فرمي ندارد !
مشاهدات قلبي از سنخ تمثّلات برزخي و صورت و قيافه و رنگ و امثال ذلك نيست، آن را قلب ادراك مي‌كند. اين نوع ادراك هم نصيب احدي از انسان‌هاست كه براي ما مقدور نيست و ما معمولاً همين مطالب كلي عقلي را حداكثر درك مي‌كنيم.

مرحله بعد كه مخصوص كساني است كه به قُرب نوافل راه پيدا كردند اين است كه كسي عبدِ محض باشد؛ اگر عبدِ محض باشد، چيزي از خود او نمي‌ماند!
چون چيزي از خود او نماند، آنگاه مسئله قُرب نوافل به‌خوبي ظهور مي‌كند. اگر كسي خودش سميع بود، خودش بصير بود، خودش خيّال و وهّام و عاقل بود؛ ديگر تمام اين الواح نوشته است.
ديگر جا براي اين نيست كه خداي سبحان در قُرب نوافل بفرمايد:

«كنت سمعه الذي يسمع به و بصره الذي يبصر به و لسانه الذي ينطق به»1 چون خود آن شخص هنوز به مقام عبوديّت محض نرسيد، مي‌گويد: من خدا را عبادت مي‌‌كنم، اما اگر من رخت بربست، فقط عبادت ماند، عبدِ محض ماند؛ ديگر سمع و بصري براي زيد نمي‌ماند!
در اينجا ديگر مَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَ لكِنَّ‌ا… رَمَي2 است، «ما سمعت إذ سمعت و لكنّ‌ا… سميع»، «ما أبصرت إذ أبصرت و لكنّ‌ا… أبصر»، «ما تكلّمت إذ تكلّمت و لكنّ‌ا… كلّم» و مانند آن.

بنابراين كلّ اين صحنه معراج را مي‌شود براساس قُرب نوافل حل كرد و قُرب نوافل شارح جمله مَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَ لكِنَّ‌ا… رَمَي است.
در آن حديث شريف دارد كه «ما تقرّب إليّ عبدٌ بشيء… و انه ليتقرّب إليّ بالنافله». به من نزديك مي‌شود، «حتي اُحبّه»؛ تا من بشوم مُحبّ او. «فإذا أحببته كنت سمعه» 3 تا آخر با نوافل اگر سندي براي قُرب فرائض پيدا بشود،

آن‌وقت آن رواياتي كه مرحوم صدوق(رض) در كتاب شريف توحيدشان از وجود مبارك حضرت امير و ساير ائمه(ع) نقل مي‌كند كه وجود مبارك حضرت امير مي‌فرمايد: أنا يدالله 4 اين ديگر مي‌شود قُرب فرائض كه بالاتر از قُرب نوافل است.

در قُرب نوافل خداي سبحان مي‌فرمايد: من دست ِاويم؛ يعني مقام فعل كه خارج از ذات است و خارج از صفات ذات و در حوزه امكان است نه وجوب. اين فعل من در اين بنده ظهور كرده است. «كنت… و يده التي يبطش بها»5 ولي در مقام قُرب فرائض وجود مبارك حضرت امير مي‌شود «يد‌ا…»، «عين‌ا…»، «جنب‌ا…»

http://hadana.ir/

شرح حديث قرب نوافل از علامه جوادي آملي دامت بركاته
عبادت و ولايت

يكي از راه‏ هاي تحقق ولايت عبادت خدا است، زيرا انسان از طريق عبادت و بندگي خدا محبوب خدا مي‏شود و محبوب خدا به مقام ولايت الهي بار خواهد يافت. قرآن كريم در آيه‏ اي (كه سجده واجب دارد) خطاب به پيامبر(صلي ا… عليه و آله و سلم) مي‏فرمايد: (كلاّ لاتطعه واسجد واقترب) [سوره علق، آيه 19. ]؛ اي پيامبر! زنهار فرمانش مبر و سجده كن و خود را به خدا نزديك گردان.

گرچه در اين آيه از سجده سخن به ميان آمده است، ولي منظور از سجده همان نماز و عبادت است، و عبادت داراي معناي وسيعي است كه شامل امتثال همه دستورات الهي مي‏ شود و در واقع راه نيل به ولايت الهي، امتثال همه ‏جانبه دستورات الهي است.

اين بيان در احاديث اهل‏بيت (عليهم‌السلام) كه همتاي قرآن كريم هستند هم آمده است. از جمله روايتي كه شيعه و سنّي از رسول‏ اللّه‏(صلي ا… عليه و آله و سلم) نقل كرده ‏اند و به روايت « قرب نوافل» معروف و مشهور شده است. روايت را ابان ابن تغلب به عنوان حديث قدسي از امام باقر(عليه‌السلام) چنين نقل مي‏كند:
« لمّا اُسري بالنبيّ‏(صلي الله عليه و آله و سلم) قال: يا ربّ ما حال المؤمن عندك؟
قال: يا محمد من اهان لي ولياً فقد بارزني بالمحاربة وأنا أسرع شي‏ء إلي نصرة أوليائي»؛
هنگامي كه رسول‏ خدا در شب اسرا و معراج به ميهماني خداي سبحان شتافت، از خداوند سئوال كرد: پروردگارا! منزلت مؤمن در نزد تو چگونه است؟

خداوند در جواب فرمود:
اي محمد! كسي كه به ولي‏ اي از اولياي من اهانت نمايد، آشكارا با من به ستيز برخاسته است و من براي نصرت اولياي خود، از هر چيزي سريع‏تر و شتابان‏ ترم.
سپس فرمود: «وما يتقرب إليّ عبد من عبادي بشي‏ء أحبّ إليّ ممّا افترضت عليه وإنه ليتقرب إليّ بالنافلة حتي أُحبّه فإذا أحببته كنت إذاً سمعه الذي يسمع به وبصره الذي يبصر به ولسانه الذي ينطق به ويده التي يبطش بها، إن دعاني أجبته وإن سألني اعطيته»
اصول كافي، ج2، ص352.]؛
هيچ بنده‏ اي از بندگانم با وسيله‏ اي محبوب‏تر از انجام فرائض به من تقرب نمي‏جويد، يعني بهترين راه تقرب به خداوند متعال انجام فرائض است. سپس افزود: همان‏طور كه انجام فريضه موجب قرب است، انجام نوافل نيز موجب تقرّب مي‏شود.

عبد سالك به وسيله نوافل به خدا نزديك مي‏ شود، تا آن‏جا كه محبوب خدا مي‏شود، زيرا اين نوافل را اولاً از روي محبت خدا به جاي مي‏ آورد، نه براي محو سيئات يا جبران نقص فرائض و ثانياً آن‏قدر سير در وادي محبت را ادامه مي‏دهد تا از محبّ خدا بودن به محبوب خدا شدن نائل شود.
وقتي عبد سالك محبوب خدا شد و خدا محبّ او، همه مجاري ادراكي و تحريكي او به عهده خدا است. اگر او مي‏فهمد، با نور علمي خدا مي‏فهمد و اگر كاري انجام مي‏دهد، با قدرت خدا انجام مي‏دهد. اگر مي‏ شنود، با سمع خدا مي‏شنود و اگر مي‏بيند، با بصيرت الهي مي‏بيند و اگر سخن مي‏گويد، با زبان الهي سخن مي‏گويد.
چنين انساني نه در مسايل علمي درمانده مي‏شود، نه اشتباه مي‏فهمد و نه عجز و معصيت در كار او راه دارد. وقتي سخن به اين مقام رسيد، اگر خدا را بخواند او را اجابت مي‏كند و اگر چيزي از خدا بخواهد، خداوند به او عطا خواهد كرد.

از اين روايت استفاده مي‏ شود كه عبد سالك بايد محبوب خدا شود تا بتواند بهره ببرد. بسياري از سالكان هستند كه محبّ خدا هستند، اما محبوب خدا نيستند.
قرآن مي ‏فرمايد:
إنْ كنتم تحبّون اللّه فاتّبعوني يُحْببكم اللّه [1]؛ به دنبال حبيب خدا رفتن انسان را حبيب خدا مي‏كند و وصول به اين مرتبه طليعه مقام ولايت است.

باري دست كوتاه و همت سالكاني كه در وادي هراس از دوزخ يا بيابان شوق به بهشت رحل اقامت افكنده ‏اند، يا از اين منزل گذشته، اما گذرگاه محبت خدا و محب حق بودن را منزلگاه پنداشته ‏اند، به بلنداي اين جايگاه رفيع نمي ‏رسد، بلكه همتي والا و تلاشي مستمر و مجاهده ‏اي توان‏فرسا لازم است تا اين عطيه گرانقدر الهي بهره آنان گردد، گرچه ممكن است بنده ‏اي بي‏خون دل مجذوب حق گردد و سالكي بي‏خون جگر محبوب او شود.
شميم ولايت صفحه 71.

حساسیت انتخابات مجلس شورای اسلامی

«ملت ما هم امروز مثل سابقش نیست که بی تفاوت باشد در امور ملت ما هم مواظب است و مراقب است و همه امور را مشاهده می کند. باید آقایان بدانند که اگر چنانچه یک وقت خدای نخواسته وسوسه ای پیش بیاید، یا کسی باشد که بخواهد وسوسه ای پیش بیاورد در خارج و داخل، تضعیف کند دولت را و نگذارد که مسائل پیش برود و همه چیزهایی که باید موافق با اسلام باشد پیش برود، مردم مواظبند و مطلعند و شناسایی می کنند و سکوت نمی کنند، بنابراین توصیه من به آقایان به طور جد این است که باید شما که می بینید که دولت نتوانسته به آن طوری که دلخواه است عمل بکند، باید از این به بعد تعقیب کنید، تأیید کنید، همراهی کنید، کمک کنید تا کشور شما رو به سلامت برود و احتراز کنید از یک چیزی که بر خلاف رضای خداست و بر خلاف رضای ملت».

منبع: صحیفه امام، ج19، ص233

حساسیت انتخابات مجلس شورای اسلامی

«مجلس اسلامی است، باید نظرها، نظرهای خیرخواهانه اسلامی باشد، هم درباره دولت، هم درباره وزراء وزرایی که شما انتخاب می کنید، باید همان طوری که گفته شده است شرایطی داشته باشند که کاردان باشند و یک طور نباشد که یک وزیری باشد که بعد نتواند کار بکند، فعال باشد و کمک کنید که یک همچو وزرایی چیز[انتخاب] بشود و زودتر کار هم انجام بگیرد».

منبع: صحیفه امام، ج19، ص233

حساسیت انتخابات مجلس شورای اسلامی

«مجلس تنها مرجعی است که برای یک ملت است. مجلس قوه مجتمع یک ملت است در یک گروه، تمام قوای یک ملت در یک گروه مجتمع است و مجلس از همه مقاماتی که در یک کشوری هست بالاتر است. بنابراین یک همچو مقامی را نشکنید. ولو نمی توانید. لکن گفتنش اصلش، ذکرش اصلیش کار قبیحی است و برخلاف مصلحت است و بر خلاف مسلک اسلام است.»

منبع: صحیفه امام، ج12، ص18

حساسیت انتخابات مجلس شورای اسلامی

«برادران و خواهران! با هشیاری بسیار و دید اسلامی –سیاسی با مسائل برخورد کنید و از وسوسه منحرفان و مخالفان اسلام و وابستگان به سیاست اجانب اجتناب نمایید که اینان با هر وسیله می خواهند پایه های جمهوری اسلامی را متزلزل کنند و به خیال رسیدن به مقاصد خودشان، از هر فرصتی بهره برداری نمایند و نگذارند که شما در این امر حیاتی که شخصیت خود و کشورتان بسته به آن است شرکت کنید.»

منبع: صحیفه امام، ج15، ص164

حساسیت انتخابات مجلس شورای اسلامی

«ملت شریف و مبارز ایران! دشمنان اسلام و نهضت در خارج و داخل تبلیغات زهرآگین خود را شروع کردند و چنین وانمود می کنند که مردم در این انتخابات بی تفاوتند و به سردی و سستی گراییده اند، می خواهند شما را متهم کنند که از جمهوری اسلامی رو برگردانیده اید. از شما ملت مبارز انتظار دارم که با شرکت همگانی خود یاوه سرایان را رسوا کنید».

منبع: صحیفه امام، ج8، ص223

حساسیت انتخابات مجلس شورای اسلامی

«عزیزان من که امید نهضت اسلامی به شماست، در روز تعیین سرنوشت کشور بپاخیزید، و به صندوق ها هجوم آورید و آرائ خود را در آنها بریزید و با کمال آرامش و مراعات کامل اخلاق انسانی اسلامی، این امر مشروع را انجام دهید.»

منبع: صحیفه امام، ج12، ص4-3

حساسیت انتخابات مجلس شورای اسلامی

«مردم هم حاضرند در انتخابات، حاضر می شوند در انتخابات برای این که مردم، کشور را حالا از خودشان می دانند و می دانند که سرنوشت کشور، با انتخابات است. اینطور نیست که حالا بگویند ما انتخاب کنیم برای کی انتخاب می کنند برای خودشان بیشتر این حرف بود که خوب، به ما چه ربط دارد انتخابات، به ما کاری ندارند، آنها به مصالح ما کاری ندارند، امام امروز این حرف نیست، مردم شرکت می کنند و من امیدوارم که هر چه بیشتر شرکت بکنند در انتخابات، این وظیفه ای است الهی، وظیفه ای است ملی، وظیفه ای است انسانی و وظیفه ای است که ما باید عمل به آن بکنیم، همه ما باید در انتخابات شرکت بکنیم، شما باید در حسن جریان انتخابات جدید بکنید، و مردم هم انشاء الله وارد بشوند و رأی بدهند.»

منبع: صحیفه امام، ج18، ص253

حساسیت انتخابات مجلس شورای اسلامی

«اگر در انتخابات مسامحه کنیم مطمئن باشید که از راه مجلس به ما لطمه می زنند، باید دانست مسلمان بودن تنها فایده ای ندارد، باید جمهوری اسلامی را قبول داشته باشد و از مسائل روز اطلاع داشته باشد، سعی کنید مثل مرحوم مدرس را انتخاب کنید، البت مثل مدرس که به این زودی ها پیدا نمی شود، شاید آحادی مثل مدرس باشند، کسانی را که انتخاب می کنید، باید مسائل را تشخیص دهند، نه از افرادی باشند که اگر روس یا آمریکا یا قدرت دیگری تشری زد بترسند باید بایستند و مقابله کنند».

منبع: صحیفه امام، ج18، ص198

حساسیت انتخابات مجلس شورای اسلامی

«یکی از وظایف مهم شرعی و عقلی ما برای حفظ اسلام و مصالح کشور حضور در حوزه های انتخابیه و رأی دادن به نماینگان صالح و کاردان و مطلع بر اوضاع سیاسی جهان و سایر چیزهایی که کشور به آنها احتیاج دارد می باشد و مجلس محتاج به متخصصین رشته های مختلفی است که کشور احتیاج به آنها دارد.»

«مجلس است که اساس یک کشور را به صلاح می کشد یا اساس یک مجلس را رو به فساد می برد.»

«این وظیفه ای است الهی وظیفه ای است ملی وظیفه ای است انسانی وظیفه ای است که ما باید به آن عمل بکنیم همه مان باید در انتخابات شرکت بکنیم.»

منبع: صحیفه امام ج 18، ص318

حضور زنان در انتخابات

«باید همه شما، همه ما از زن و مرد، هر مکلف، همانطور که باید نماز بخواند همانطور باید سرنوشت خودش را تعیین کند.»

«خانم ها همانطوری که مردها فعالیت می کنند برای انتخابات خانم ها هم باید فعالیت بکنند برای اینکه فرقی مابین شما و دیگران در سرنوشتتان نیست. سرنوشت ایران سرنوشت همه است»

19/1/1363

«همان طوری که مردها برای انتخابات فعالیت می کنند، خانمها نیز باید فعالیت کنند، برای اینکه فرقی میان شما و دیگران در سرنوشت تان نیست.»

19/1/1363

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«وصیت اینجانب به ملت در حال و آتیه آن است که با اراده مصمم خود و تعهد خود به احکام اسلام و مصالح کشور در هر دوره از انتخابات وکلاء دارای تعهد به اسلام و جمهوری اسلامی که غالباً بین متوسطین جامعه و محرومین می باشند و غیر منحرف از صراط مستقیم به سوی غرب یا شرق و بدون گرایش به مکتبهای انحرافی و اشخاص تحصیل کرده و مطلع بر مسائل روز و سیاستهای اسلامی به مجلس بفرستند.»

منبع: صحیفه امام، جلد21، ص186

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«آن چیزی که الان لازم است بر همه آقایان، بر همه شما جوانان، بزرگان و بر همه قشرهای ملت، این است که چشمهایشان را باز کنند، با مطالعه، با دقت افرادی که برای شوراها تعیین می کنند صفات خاصی را داشته باشد: او این که مؤمن باشند، مؤمن به این نهضت باشد، جمهوری اسلامی را بخواهند، طرفدار مردم باشند، امین باشند، اسلامی باشند، شرقی و غربی نباشند، انحرافات مکتبی نداشته باشند».

منبع: صحیفه امام، جلد9، ص271

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«مجلس امروز مواجه است با دنیای پر آشوب صنعتی و سیاسی پیچیده و فرهنگهای غربی و شرقی و صحنه های تنازع بقاء بین المللی و چنین مجلس باید انباشته از مطلعین و دانشمندان و متخصصان در هر رشته باشد.»

منبع: صحیفه امام، جلد18، ص232

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«همه چیز ما باید روی موازین اسلامی باشد. افرادی که تعیین می شوند باید کسانی باشند که به درد اسلام و جمهوری اسلامی بخورند و عقیده شان هم این باشد که اسلام خوب است، نه فقط اظهار کنند ولی عقیده نداشته باشند، کما این که در اول انقلاب خیلی ها اظهار اسلام می کردند. البته اقلیت های رسمی غیر مسلمان قانوناً انتخاب می شوند».

منبع: صحیفه امام، جلد18، ص179

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«مجلس، مجلس اسلامی است و باید اخلاق همه در انتخابات هم ، اخلاق اسلامی باشد.»

منبع: صحیفه امام، جلد12، ص168

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«وکیل هایی که آراسته هستند به اخلاق خوب، متعهد هستند به اسلام، انتخاب کنید».

منبع: صحیفه امام، جلد12، ص169

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«رأی خود را به شخصی که متعهد به اسلام و خدمتگزار به ملت و کشور و حامی مستضعفان است. بدهید».

منبع: صحیفه امام، جلد15، ص250

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«اگر بخواهید بی خوف و هراس در مقابل باطل بایستید و از حق دفاع کنید و ابرقدرتان و سلاحهای پیشرفته ی آنان و شیاطین و توطئه های آنان در روح شما اثر نگذارد و شما را از میدان به در نکند، خود را به ساده زیستن عادت دهید و از تعلّق قلب به مال و منال و جاه و مقام بپرهیزید. مردان بزرگ که خدمت های بزرگ برای ملت¬های خود کرده اند، اکثراً ساده زیست و بی-علاقه به زخارف دنیا بوده¬اند.»

صحیفه ی امام، جلد18، ص471

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«افراد سالم افراد وطن خواه، افراد طون دوست، افرادی که نه شرقی باشند نه غربی، بلکه در صراط مستقیم انسانیت و اسلامیت باشند، انتخاب کنید و به آنها رأی بدهید».

منبع: صحیفه امام، جلد6، ص524

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«اوصاف وکلایی که بعد می خواهید ان¬شاء الله تعیین کنید باید بگوییم و شما خودتان انتخاب کنید و از تفرق پرهیز کنید…. اشخاص را هم ملاحظه سوابقشان را بکنید که تعهد به اسلام دارد، اعتقاد به قوانین اسلام دارد، در مقابل قانون اساسی خاضح است و اصل صد و دهم آن را که ظاهراً راجع به ولایت فقیه است، معتقد است.»

منبع: صحیفه امام، جلد11، ص485

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«مردم با بصیرت و درایت و تحقیق کاندیداها را شناسایی کرده و به سوابق و روحیات و خصوصیات دینی – سیاسی نامزدهای انتخابی توجه نمایند. مردم شجاع ایران با دقت تمام به افرادی رأی دهند که متعبد به اسلام و وفادار به مردم باشند و در خدمت به آنان احساس مسئولیت کنند و طعم تلخ فقر را چشیده باشند و در قول و عمل مدافع اسلام پابرهنگان زمین، اسلام مستضعفین، اسلام رنجدیدگان تاریخ، اسلام عارفان مبارزه جو، اسلام پاک طینتان عارف و در یک کلمه مدافع اسلام ناب محمدی-صلی الله علیه و اله و سلم – باشند و افرادی را که طرفدار اسلام سرمایه¬داری، اسلام مستکبرین، اسلام مرفهین بی درد، اسلام منافقین ، اسلام راحت طلبان، اسلام فرصت طلبان و در یک کلمه اسلام آمریکایی هستند، طرد نموده و به مردم معرفی نمایند.»

(11/1/1367)

ضرورت انتخاب فرد اصلح

«مردم آنی را انتخاب بکنند که می شناسند که به این ملت خدمتگزار است و دلش برای این طبقه ضعیف می سوزد و یک اشخاصی که معرف است پیش شان به امانت، به دیانت، به خدمت به مردم، آنها را تعیین کنند، باید همه تعیین بکنند.»

«انتخاب اصلح برای مسلمین؛ یعنی انتخاب فردی که تعهد به اسلام و حیثیت آن داشته باشد و همه چیز را بفهمد و چون در ملجس، اسلام تنها کفی نیست؛ بلکه باید مسلمانی باشد که احتیاجات مملکت را بشناسد و سیاست را بفهمد و مطلع به مصالح و مفاسد کشور باشد.»

«اشخاصی اسلامی متعهد غیرمنحرف از صراط مستقیم الهی در نظر بگیرید و سرنوشت اسلام و کشور خود را به دست کسانی دهید که به اسلام و جمهوری اسلام و قانون اساسی معتقد و نسبت به احکام نورانی الهی متعهد باشند و منفعت خود را به مصلحت کشور مقدم ندارند».

«تمام مردم موظفند که در انتخابات حاضر باشند و تحت تأثیر هیچ کس قرار نگیرند. بعد از این که مشورت کردند که برای اسلام مفید است رأی دهند. اگر کسی مورد شک بود و یا اگر کسانی منحرف، خودشان را معرفی کردند به آنها رأی ندهند. ما باید مجلسمان را نگه داریم و کاری کنیم که برای دولتی خوب، اساس باشد.»

منابع: کتاب صحیفه امام، ج18،ص180-179

حساسیت انتخاب اخیر

«کسانی هستند که یک روز انقلابی بودند، بعد فردا به‌خاطر یک عارضه‌ای، یا بحق یا بناحق، از انقلاب رو برمیگردانند. بعضی‌ها هستند که یک کار خلاف توقّعشان انجام می گیرد… حق با آنها است امّا این موجب می شود که از انقلاب روبرگردانند؛ این کار ناحق است. بعضی‌ها هم به‌خاطر مسائل شخصی، مسائل خانوادگی و مسائل گوناگون، از انقلاب روبرمی گردانند. این می شود ریزش؛ اینها ریزشهای انقلاب است. »19/10/94

حساسیت انتخاب اخیر

«اهميت انتخابات خبرگان - كه شايد هيچ كدام از انتخاباتهاي كشور به اين درجه از اهميت و حساسيت نباشد - در اين است كه با اين انتخابات، مردم افراد خبره‌ي مورد اعتماد خودشان را انتخاب مي‌كنند تا اينها آماده‌ي به كار باشند براي لحظه حساس فقدان رهبري در كشور. اين مجموعه مورد اعتماد ملت بايد بنشينند و با بصيرت كامل، رهبري را كه قادر بر اداي تكاليف رهبري مي‌دانند، انتخاب كنند و به مردم معرفي كنند.»

«کسی را شما میخواهید برای مجلس خبرگان انتخاب بکنید که در واقع، او رهبر را انتخاب خواهد کرد که کلید حرکت انقلاب در دست او است؛ این خیلی اهمّیّت دارد، این کار کوچکی نیست. لذا باید تحقیق کرد، باید اعتماد پیدا کرد. پس بنابراین، اصل انتخابات و شرکت در انتخابات به‌عنوان یک اصل، یک مسئله است، مسئله‌ی انتخاب اصلح یا صالح هم یک مسئله است که این هم باید مورد توجّه قرار بگیرد».

19/10/94

حساسیت انتخاب

«اگر فرض کنیم عنصر نفوذى به شکلى وارد مجلس شوراى اسلامى بشود یا وارد مجلس خبرگان بشود یا در ارکان دیگر نظام نفوذ بکند، مثل موریانه از داخل می جَود و پایه‌ها را سست می کند و فرو می ریزد؛ البتّه در این زمینه روشنگرى لازم است؛ روشنگرىِ بدون اتّهام، بدون تهمت زدن، بدون مصداق معیّن کردن، لِمَ تَلبِسونَ الحَقَّ بِالباطِلِ وَ تَکتُمونَ الحَقَّ وَ اَنتُم تَعلَمون؛(بقره: ) یکى از ایرادهاى بزرگ این است که شما باطل را با حق مخلوط میکنید، مشتبِه میکنید؛ «لبس» یعنى اشتباه، «تَلبِسونَ» [یعنى‌] مشتبِه می کنید حق را با باطل، وَ تکتُمونَ الحَقَّ، حق را کتمان می کنید. حقیقت را باید بیان کرد که این وظیفه‌ى ما است.»

«آمریکایى‌ها به این انتخابات چشم طمع دوخته‌اند؛ در اینجا دو نفر از آدمهاى شاخص که با همدیگر اختلاف نظر پیدا می کنند آنها چشم طمع می دوزند؛ و ازجمله به انتخابات؛ به انتخابات هم چشم طمع دوخته‌اند. ملّت ایران بایستى على‌رغم دشمنان، حرکت خود را - چه در این انتخابات و چه در هر مسئله‌ى مهمّ دیگر اجتماعى - درست ضدّ خواست دشمن انجام بدهد و به دهان دشمن بکوبد.»

«یکی از مهمترین ارکان نظام، مجلس شورای اسلامی است. اگر در مجلس نماینگان مؤمن، با اخلاص و توانمند حضور داشته باشند، مجلس خیلی از گره ها را می تواند باز کند».

18/10/1382

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«روحیه و نشاط و امید و قوت و روحیه ی انقلابی در او وجود داشته باشد تا بتواند راهایی را که به نظر بن بست می رسد، بشکافد و پیش برود.»

25/9/1382

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«نماینده باید کسی باشد که مرعوب نشود. چه کسی مرعوب نمی شود؟ آدمی که دلش به خدا متّکی باشد. وقتی انسان به خدا متوکل بود، از هیچ کس مرعوب نمی شود. ما یک نمونه ی زنده ی کسانی را که مرعوب نمی شوند در زمان خودمان دیدیم – یعنی امام«ره» - و هزاران نمونه ی دیگر را در میدان جنگ و در میدانهای سیاست ملاحظه کردیم… مرعوب شدن، صفت خیلی بدی است حالا یک وقت انسان در خانه ی خودش نشسته است و مرعوب می¬شود – این یک نفر آدم است – اما یک وقت انسان در مسند مسؤولیتی نشسته است – در مجلس است، در دولت است – او اگر مرعوب شد، و اویلاست! مرعوب شدن او، یعنی از دست دادن بسیاری از امکانات این ملت! نماینده نباید مرعوب شود.»

26/11/1378

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«نماینده ی مردم باید شجاع باشد. این ملت، ملت شجاع و آزاده ای است؛ ملتی است که تهدید قدرت های متکبّر جهانی او را به عقب نمی نشاند؛ بنابراین نماینده ی او هم باید شجاع باشد و نترسد؛ شجاعت در مقابل دشمن، شجاعت در مقابل باطل، شجاعت در پذیرش حرف حق. اگر خودتان توانستید کسانی را بشناسید که دارای این خصوصیات باشند، بروید به آنها رأی دهید؛ اما اگر خودتان آشنایی ندارید، در هر نقطه ی کشور از آدمهای امینی که به آنها اطمینان داشته باشید، بپرسید؛ آنها معرفی می کنند، تا ان شاء الله یک مجلس قوی، مردمی و متکی به آراء مردم تشکیل شود و بتواند کارهای بزرگی را که بر عهده ی او قرار دارد، انجام دهد و مردم را – طبق آنچه شایسته ی این مردم آزاده و بزرگ است- ان شاء الله راضی به خشنود کند، که این رضایت الهی را هم به دنبال دارد.

24/11/1382

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«نماینده باید خدوم، امتحان داده، با کفایت، برنامه دار، خوشنام و جوانگرا باشد و به جوانان اعتقاد داشته باشد.»

25/9/1382

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«مردم همیشه طرفدار نمایندگانی با ایمان، خدمتگزار، عدالتخواه، امین و تلاشگر در راه عزت و استقلال کشورند، و در هر دوره کسانی را که دارای این ویژگیها دانسته اند، به نمایندگی برگزیده اند. به اعتماد مردم ارج نهید و از این ویژگیها در مجلس، پاسداری کنید.»

6/3/1383

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«دیگر این که باید طرفدار محرومین باشد؛ بداند که در کشور محرومیت هست و سعی و همت او باشد که رفع محرومیت کند.»18/10/1382

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«نماینده، طمع ورز هم نباید باشد. بعضی ها دهانشان که به اندک چیزی از طرف دشمن شیرین شد، همه چیز را از دست می دهند! اگر بخواهید نماینده ای مرعوب نشود، مفتون نشود، دچار طمع نشود، سراغ آدم امین و متدیّن بروید. معروف است آدمهایی که خودشان هم امین نیستند، وقتی بخواهند مالشان را نگهدارند، دست یک آدم امین می دهند! امانت، یک ارزش است. ممکن است انسان متدین یک وقت اشتباه هم بکند؛ اما وقتی که فهمید اشتباه کرده، برمی گردد. این خیلی ارزش است.»

26/11/1378

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«باید ضد فساد هم باشد و با فساد مالی و اقتصادی به شدت و به جد، از بُن دندان و نه به لفظ، مخالف باشد، تا با فساد مبارزه کند.»18/10/1382

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«نماینده، طمع ورز هم نباید باشد. بعضی ها دهانشان که به اندک چیزی از طرف دشمن شیرین شد، همه چیز را از دست می-دهند! اگر بخواهید نماینده ای مرعوب نشود، مفتون نشود، دچار طمع نشود، سراغ آدم امین و متدیّن بروید. معروف است آدمهایی که خودشان هم امین نیستند، وقتی بخواهند مالشان را نگهدارند، دست یک آدم امین می دهند! امانت، یک ارزش است. ممکن است انسان متدین یک وقت اشتباه هم بکند؛ اما وقتی که فهمید اشتباه کرده، برمی گردد. این خیلی ارزش است.»26/11/1378

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«نماینده باید خدوم، امتحان داده، با کفایت، برنامه دار، خوشنام و جوانگرا باشد و به جوانان اعتقاد داشته باشد.»25/9/1382

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«وکیل آینده ی مجلس، باید دنبال راه امام و در خط او باشد؛ آن مرد بزرگ و انسانی که دشمنانش هم به عظمت و صداقت و شجاعت او اذعان و اعتراف می کردند. آن انسانی که ایران ضعیف و وابسته را از چنگ آدمهای فاسد و مدیران نالایق و وابسته بیرون آورد و به دست خود ملت داد. آن انسانی که توانست حرکت مردم را هدایت و این ملت را مجتمع و متحد کند و در راه آن هدف عظیم، به حرکت بیندازد. خط امام و ارزشها و وصیت نامه ی او را فراموش نکنید . آنچه را که این ارزشها به شما می-آموزد، آنها را در آدمی سراغ کنید و وقتی پیدا کردید؛ قربه الی الله و محض رضای خدا نام او را در صندق رأی بیندازید. این، مجلس شورای اسلامی لایق شما و این ملت می شود. کار را این طور دنبال کنید.» 1/12/74

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«نماینده باید متدین باشد. بی دینی و بی تقوایی چیز بدی است؛ هر جا باشد، انسان را آسیب پذیر می کند. اگر در جای حسّاس باشد، آسیب پذیری آن بسیار گران تمام خواهد شد.» 24/11/1382

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«هنر ملت ایران و مردم شهرها و حوزه های انتخابیه این است که دقت کنند، نگاه کنند، بشناسند اصلح را، بهترین را انتخاب کنند؛ بهترین از لحاظ ایمان، بهترین از لحاظ اخلاص و امانت ، بهترین از لحاظ دینداری و آمادگی برای حضور در میدان های انقلاب؛ دردشناس ترین و دردمندترین نسبت به نیازهای مردم را انتخاب کنند.»12/10/1386

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«باید ما هوشیار باشیم؛ آحاد ملت باید هوشیار باشند. نماینده‌ی متدین، امین، طرفدار عدالت، مخالف با فساد، طرفدار حقوق محرومین، پایبند به مبانی اسلام و ارزشهای اسلامی و خط امام؛ یک چنین نماینده‌ای را بفرستند مجلس؛ آنوقت مجلس مقتدر خواهد شد، عزتمند خواهد شد. تشخیص این برای همه البته آسان نیست، ولی باید تحقیق کرد، باید به آدمهای مطلع، آدمهای خبره، آدمهای مطمئن مراجعه کرد.»22/12/1386

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«اگر چنانچه نامزد‌ها به مراکز ثروت و قدرت متصل شوند، کار خراب می‌شود؛ آن نماینده‌ی مجلسی که با پول فلان شرکت و فلان کمپانی و فلان ارباب و فلان پولدار توی مجلس بیاید، مجبور است آنجائی که آن‌ها لازم می‌دانند، قانون جعل کند، قانون بردارد، توسعه و تضییق در قانون بکند. این نماینده به درد مردم نمی‌خورد.»19/10/1390

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«نماینده باید شجاع، باشرف، امین و طرفدار ضعفا و قشر ضعیف باشد.»13/11/1378

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«در نظام جمهوری اسلامی غیر از دانایی و کفایت سیاسی، کفایت اخلاقی و اعتقادی هم لازم است.»26/9/1382

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«نماینده باید دارای فهم و درک سیاسی باشد و مسائل کشور را بفهمد؛ هم مسائل خارجی و توطئه‌های دشمنان را و هم مسائل داخلی و نیازهای مردم و اولویتهای کشور را. این‌طور نباشد که بدون رعایت اولویت‌ها، مسأله‌ای را مطرح کنند، شعاری بدهند و برای ملت و دولت مشکل درست کنند.»7/1/1371

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«نماینده‌ای که انتخاب می‌شود، باید دلسوز مردم باشد، صادق باشد، صمیمی باشد و بخواهد برای مردم کار کند.»7/1/1371

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«انتخابات، یک کار بزرگ و یک اقدام شرعی و یک اقدام خدایی است؛ بگردید آدمهای مناسب را برای این کار مهم پیدا کنید.»11/13/1378

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«نماینده باید احساس دلسوزی و وجدان سیاسی داشته باشد. »7/1/1371

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«به نظر من مهم‌ترین شرایط نماینده عبارت است از این‌که متدیّن، کارآمد، دلسوز و شجاع باشد. نامزدهای انتخابات مراقب باشند خود را وامدار ثروتمندان و قدرتمندان و امثال این‌ها نکنند.»24/12/1382

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«دنبال آدمهای مؤمن و شجاع و انقلابی و کسانی که بتوانند قدرت این ملت را - که در سایه‌ی ارزشهای انقلابی است - حفظ کنند، باشید.» 1/12/1374

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«کسی که می‌آید به مجلس، باید با تقوا باشد. اوّلین شرط تقواست: «انّ اکرمکم عنداللَّه اتقاکم». دیگر این‌که باید طرفدار محرومین باشد… البته توانمند، با اخلاص و عالِم هم باشد.» 18/10/1382

ویژگی های نامزدهای انتخاباتی

«بهترین[نامزد]از لحاظ ایمان، بهترین از لحاظ اخلاص و امانت، بهترین از لحاظ دینداری و آمادگی برای حضور در میدان-های انقلاب؛ دردشناس¬ترین و دردمندترین نسبت به نیازهای مردم را انتخاب کنند.» 12/10/94

ضرورت انتخاب فرد اصلح

«نگاه کنیم ببینیم این فهرستی که به ما داده میشود برای مجلس شورای اسلامی یا مثلاً برای مجلس خبرگان، این فهرست را چه کسی دارد به ما میدهد. به افرادی اعتماد بکنیم که واقعاً به دین‌داری اینها و به تقیّد اینها اعتقاد داشته باشیم؛ بدانیم اینها متدیّنند، بدانیم انقلابی‌اند، بدانیم در خطّند، در راه امامند، امام را واقعاً قبول دارند؛ راهش این است که اینها را بدانیم.» 19/10/94

ضرورت انتخاب فرد اصلح

«آن کسانی که مرزشان با دشمن و دست‌نشاندگان دشمن مرز کمرنگی است، این‌ها برای ورود به مجلس اصلح نیستند. کسانی باید باشند که مرز روشنی با دشمن داشته باشند.»22/12/1386

ضرورت انتخاب فرد اصلح

«هنر ملت ایران و مردم شهر‌ها و حوزه‌های انتخابیه این است که دقت کنند، نگاه کنند، بشناسند اصلح را، بهترین را انتخاب کنند؛ بهترین از لحاظ ایمان، بهترین از لحاظ اخلاص و امانت، بهترین از لحاظ دینداری و آمادگی برای حضور در میدانهای انقلاب؛ دردشناسترین و دردمند‌ترین نسبت به نیازهای مردم را انتخاب کنند.»12/10/1386

ضرورت شرکت در انتخابات

«همه سعی کنند درست انتخاب کنند. سعی‌مان را بکنیم؛ ممکن است این سعی به نتیجه برسد و انتخاب درست باشد؛ ممکن است سعی ما به نتیجه نرسد و غلط انتخاب کنیم، عیبی ندارد؛ خدای متعال از ما قبول خواهد کرد، چون کار خودمان را کرده‌ایم، تلاش خودمان را کرده‌ایم، سعی خودمان را کرده‌ایم.» 19/10/94

ضرورت شرکت در انتخابات

اصل انتخابات حضور مردم در پای صندوقهای رأی و رأی دادن آنها است. همه باید شرکت کنند؛ شرکت در انتخابات آبروی نظام جمهوری اسلامی است، آبروی اسلام است، آبروی ملّت ایران است، آبروی کشور است.» 19/10/94

ضرورت شرکت در انتخابات

« انتخابات مال رهبری نیست، مال ایران اسلامی است، مال نظام جمهوری اسلامی است. همه باید بیایند در انتخابات شرکت کنند؛ این موجب میشود که نظام جمهوری اسلامی تقویت بشود، پایداری آن و ماندگاری آن تأمین بشود، کشور در حصار امنیّت کامل باقی بماند… این موجب میشود که ملّت ایران در چشم ملّتهای دیگر آبرو پیدا کند و اعتبارش بالا برود؛ در چشم دشمنانش ابّهت پیدا کند.» 19/10/94

ضرورت شرکت در انتخابات

«اینکه ما تکیه میکنیم، تأکید میکنیم، اصرار می‌ورزیم بر اینکه مردم همه شرکت کنند در انتخابات و من بارها این را قبلاً گفته‌ام که حتّی آن کسانی که نظام را قبول ندارند، برای حفظ کشور، برای اعتبار کشور بیایند در انتخابات شرکت کنند… »19/10/94

ضرورت شرکت در انتخابات

«انتخابات درواقع یک نفس تازه دادن به ملّت ایران است؛ [ملّت ایران‌] یک نفس تازه‌ای پیدا میکند، طبیعت انتخابات این است.» 19/10/94

ضرورت شرکت در انتخابات

«یک مسئله‌ى مهم درباره‌ى انتخابات، حضور حدّاکثرى است … هرچه جمعیّت بیشتر در انتخابات شرکت کند، استحکام نظام و اعتبار کشور بالاتر خواهد رفت؛ هرچه بیشتر مردم شرکت کنند، اعتبار نظام بالا خواهد رفت. چون نظام، نظام مردمى است.»

«نماینده‌ی صالح آن کسی است که پایبندی او به اسلام باشد، پایبندی او به عدالت باشد، پایبندی او به منافع ملی باشد، مرز او با دشمن مرز مشخصی باشد.»22/12/1386

ضرورت شرکت در انتخابات

«امام فرمود: انتخابات باید باشد و منشأ اثر باشد، مردم تصمیم بگیرند، مردم انتخاب کنند و آنچه مردم میخواهند بشود.» 14/10/94

«انتخابات، فى‌نفسه یک امر بسیار مهم و یک نعمت بزرگ است.»14/10/94

پیوند: http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/130/5933/60970/

امام خمینی رحمه الله علیه در پیام مهمی که به مناسبت قیام خونین 29 بهمن تبریز در 8 اسفند 1356 خطاب به مردم آذربایجان فرستادند، فرمودند:

«سلام بر اهالی شجاع و متدین آذربایجان عزیز، درود بر مردان برومند و جوانان غیرتمند تبریز. درود بر مردانی که در مقابل دودمان بسیار خطرناک پهلوی قیام کردند و با فریاد مرگ بر شاه خط بطلان بر خرافی گوئی های او کشیدند. زنده باشند مردم مجاهد عزیز تبریز که با نهضت عظیم خود مشت محکم بر دهان یاوه گویانی زدند که با بوق های تبلیغاتی انقلاب خونین استعمار را که ملت شریف ایران با آن صددرصد مخالف است انقلاب سفید شاه و ملت می نامند و این نوکر اجانب و خودباخته مستعمرین را نجات دهنده کشور میشمارند. …»

مهماندار بهشت

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند : « إِنَّ حَلْقَةَ بَابِ‏ الْجَنَّةِ مِنْ يَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ عَلَى صَفَائِحِ الذَّهَبِ فَإِذَا دُقَّتِ الْحَلْقَةُ عَلَى الصَّفِيحَةِ طَنَّتْ وَ قَالَتْ يَا عَلِي‏ »؛ وقتی بهشتیان وارد بهشت می شوند، کوبه ی در را می کوبند و به اصطلاح دقّ الباب می کنند، زیرا در زدن خود نوعی رعایت ادب برای مهمان است، کسی که به جایی وارد می شود، گر چه در بسته نباشد، بهتر است در بزند.
درِبهشت باز است، ولی مؤمنان اهل بهشت که وارد می شوند، در می زنند.
وقتی بهشتی کوبه ی در را می کوبد، این صدا شنیده می شود: یا علی یاعلی! طنین کوبه «یا علی» است.
مرحوم علامه طباطبایی (رضوان الله علیه ) در شرح این حدیث و این که چرا صدای صدای کوبه ی در بهشت یا علی است، می فرمودند: مهمان وقتی به خانه ای می رود، صاحب خانه را صدا می زند. اگر صاحب خانه نام معینی داشته باشد، مهمان همان نام معیّن را می برد. صاحب بهشت ومهماندار ِ بهشت علی ابن ابی طالب(سلام الله علیه) است. از این رو، صدای کوبه ی در بهشت هم «یا علی » است. چون هر کس به بهشت می رود، در سایه ی هدایت و رهبری این خاندان و مهمان این خاندان است. اگر این انوار طیّبه نبودند، کسی راه بهشت را طیّ نمی کرد. ما به خوبی می توانیم احساس کنیم که الان در بهشت هستیم یانه! درِ بهشت به روی ما باز است یا نه.

منبع : کتاب شمیم ولایت/ آیة الله جوادی آملی

مظهر سلام الهی

سلام از «سَلِمَ» ضدّ خصومت و به معنای شدت موافقتی است که هیچ گونه خلاف و نزاعی در بین نباشد. انقیاد، صلح، رضا و امثال آن نیز از لوازم همین معنا است.
سلام از اسمای حسنای خدا است : « هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ » (حشر/23) و او مبدأ هر گونه سلام و سلامتی است: « اللَّهُمَ‏ أَنْتَ‏ السَّلَامُ‏ وَ مِنْكَ السَّلَامُ وَ لَكَ السَّلَامُ وَ إِلَيْكَ يَعُودُ السَّلَام‏» خدایا تو سلام هستی و سلامتی از تو نشأت می گیرد و از آنِ توست و به سوی تو نیز باز میگردد و چون خدای متعال سلام است، اهدای سلام و جواب آن که میان دو نفر رد و بدل می شود (سلام علیک و علیک السلام)، عبارت دیگری از« هُوَ الْأَوَّلُ وَ الأخِرُ » (حدید/3) است.

اسم سلام خارج از ذات اقدس ربوبی است و از مقام فعل او انتزاع می شود. از این رو مظهر طلب می کند و از اسمای فعلی خدا شمرده می شود. بدین ترتیب، منافاتی ندارد که این اسم مبارک، هم بر خدا اطلاق شود و هم بر مظاهر تامّ و تمام او و همانند امیر المؤمنین و سایر اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام. چنان که نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم در سفر معراج، پس از توجه و التفات به صفوفی از فرشتگان و انبیاء و مرسلین صلوات الله علیهم اجمعین، به آن ها سلام کرد و خدای متعال به او فرمود: «همانا تو و ذریّه ی تو، سلام و تحیّت و رحمت و برکات هستید «إن السلام والتّحیّة والرحمة و البرکات أنت و ذریّتک»

منبع : کتاب شمیم ولایت/ آیة الله جوادی آملی

رحمت عام حضرت علی علیه السلام

رحمت ویژه ی امیر المؤمنین و سایر اهل بیت علیهم السلام نظیر رحمت الهی فراگیر و عام است هم چون سیل خروشان تشنگان را سیراب می کند و مانند آفتاب پرتو افشانی کرده به طالبان نور می بخشد، هر چند بهره مندی از آن مخصوص کسانی است که در مسیر سیل و در شعاع نور آفتاب قرار گیرند.
کسی که از مسیل فرار کند یا به سایه پناه می برد، در ناکام ماندن، مانند ظرف در بسته ای است که سل ها در میان امواج سهمگین و خروشان اقیانوس ها غوطه می خورد، ولی نَمی از این دریاها در آن نفوذ نمی کند.
بنابراین، محرومیت از رحمت علی علیه السلام ناشی از عملکرد خود انسان ها است، مانند محرومیت از رحمت الهی که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم درباره ی آن فرمود: « خدا به داوود علیه السلام وحی فرستاد: ای داوود! همان گونه که خورشید از نور دادن به کسی که در محدوده ی آن باشد، مضایقه نمی کند، رحمت من نیز از آن کسی که در آن قرار می گیرد، مضایقه نمی کند.
عمده ترین چیزی که سبب می شود، انسان مورد نظر تشریفی و تکریمی معصومین علیهم السلام قرار گیرد، آن است که وقتی پرونده ی اعمال ما به دست آن ها می رسد، مایه ی خوشحالی و رضایت آنان را فراهم کند؛ یعنی مملوّ از اعمال صالح باشد و خالی از اعمال طالح و زشت، در این صورت است که آنان خوشحال می شوند و در حق چنین انسان صالحی دعا می کنند و به دیده ی رحمت و عطوفت به او می نگرند. (به امید اینکه مشمول این دیده باشیم).
منبع : کتاب شمیم ولایت/ آیة الله جوادی آملی

اِشراف اولیای الهی برخاطرات

مردان الهی نسبت به هوس ها، خواسته ها، گفتار و اعمال غیر خدایی بی اعتنا هستند و فقط به خدا ، مظاهر الهی ، خاطرات ، سخنان و اعمال خدایی توجه دارند. از این رو با این که قلبشان متوجه خداست، صدای فقیر را که فرستاده ی خداست می شنوند ؛ « إنَّ المِسکینَ رَسُولُ الله » واین شنیدن واجابت درخواست هر کدام عبادت جداگانه ای برای آنان است، گرچه در حال نماز باشند.
سنّت الهی نیز بر این است که خدای سبحان از طرفی توان مالی شخص را بهبود می بخشد و از سوی دیگر، فقیر را به سوی او اعزام می کند تا او را بیازماید، چنان که در ایام حجّ به صیدهای دامنه ی کوه عرفات دستور می دهد تا در تیر رس حاجیان مُحرِم قرار گیرند؛ « لَيَبْلُوَنَّكُمُ اللَّهُ بِشَيْ‏ءٍ مِنَ الصَّيْدِ تَنالُهُ أَيْديكُمْ وَ رِماحُكُم‏ » (مائده/94) و از طرف دیگر حاجیان مُحرِم را از شکار نهی می کند ؛ « لا تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُم‏ » (مائده/95) تا بدین وسیله حاجیان را آزمایش کند، و اگر این مرحله از کار نباشد، امتحان الهی محقق نمی شود.
بنابراین کسی که غرق در عبادت خدا است، حرف فرستاده ی او را می شنود لیکن درآوردن تیر از پا و درد آن را که امر نفسانی و بدنی است، احساس نمی کند.
انسان کامل که خلیفه ی خدا است، بر خاطرات خود اشراف دارد و با ریاضت نفس، به وسیله ی تقوا، خاطرات خود را جمع می کند؛ « هی نَفسٌ أَرُوضُها بِاالتَّقوی » و چون خاطرات در کنترل او است، هر کجا بخواهد او را متوجه کند یا متوجه نکند، به همان شکل عمل می کند یعنی اگر بخواهد حرف خدا را بشنود صدای قاری قرآن یا سائل را می شنود و اگر اراده کند که امور مادی و بدنی را درک نکند، تیر از پای او می کشد، ولی متوجه نمی شود.
روشن است که شنیدن صدای سائل و اجاب خواسته ی او در حال نماز، با استغراق حال حضرت علی علیه السلام در نماز منافات ندارد.
منبع: کتاب « شمیم ولایت » آیة الله جوادی آملی

از مرحوم علامه طباطبایی(ره) دربارة «مراحل سیر الی الله» سؤال شده و آن عالم ربانی به آنها پاسخ داده است.

پرسش 2: مراحل سير الى الله و شرط آن چيست؟
پاسخ علامه طباطبائى(ره): مراحل سير سالك، آن است كه ابتدا از عالم طبيعت و كثرات بيرون میآيد و به عالم برزخ‏ و مثال وارد میشود. سپس استاد، او را با دستوراتى كه گفته اند و ديده ايم، به عالم تجرّد عقلانى و نور وارد میكند «وَ أَنَّ إِلَى رَبِّكَ الْمُنتَهَى؛ »سوره نجم: (42) ؛ “و پايان [هر چيز] فقط به سوى پروردگار تو است”
در تمام مراحل سير و سلوك از ابتدا تا انتها، گذشت براى سالك، مطلوب و معتبر است؛ يعنى گذشتن از همه چيز و اين كه واقع را ببيند و خود را مالك چيزى نداند و همه را از آنِ خدا ببيند و بداند كه: «وَ للهَ مَا فِي السَّمواتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ؛ »سوره نجم: 31؛ “تمام آنچه در آسمان و زمين است، از آنِ خدا است”
و حقيقت عبوديت هم همين است كه انسان به مقامى برسد كه خدای متعال را غنى مطلق بداند و به فقر ذاتى خود و موجودات، دست يابد و به فناى خويش برسد و حقيقت توحيد را با همه عوالم وجود و همه مظاهر اين جهان ‏مشاهده نمايد؛ چنانكه می فرمايد:
« وَللهَ مَا فِي السَّمواتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ؛»
نيز می فرمايد: «أَلاَ لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ تَبَارَكَ اللهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ؛»سوره اعراف:54 ؛"هان! [جهان] خلق و امر [= ملك و ملكوت] از آنِ او است. منزّه و برتر است خداوند كه پروردگار عالميان است”
همچنين میفرمايد: « وَمَن لَّمْ يَجْعَلِ اللهُ لَهُ نُوراً فَمَا لَهُ مِن نُورٍ؛8»سوره نور: 40؛ “و هر كس كه خداوند، براى او نور قرار نداده است، نورى ندارد. ″
منبع: در محضر علامه، ص 326
دو ماهنامه خلق – شماره 21- بهمن و اسفند

از مرحوم علامه طباطبایی(ره) دربارة «مراحل سیر الی الله» سؤال شده و آن عالم ربانی به آنها پاسخ داده است.
پرسش 1: مراحل سير و حركت انسان به سوى حضرت حق و كمال مطلق و رسيدن به حيات طيبه، چگونه است؟
پاسخ علامه طباطبائى(ره):

نفس انسانى در بدو پيدايش در اين جهان، لا يَعْلَم [= بدون دانایی و آگاهی] است، چنانكه خداوند متعال‏ میفرمايد:
«وَاللهُ أَخْرَجَكُم مِّن بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ لاَ تَعْلَمُونَ شَيْئاً وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ؛»سوره نحل:(78) ؛ “خداوند، شما را از شكم مادر بيرون آورد؛ در حالى كه هيچ چيز نمی دانستيد”
و فاقد همه كمالات علمى و عملى است، و تمام حالات و مَلَكات در او بالقوّه [= در حد استعداد] وجود دارد؛ ولى انسان میتواند در اثر ايمان و عمل صالح و ارتباط با خدا و اُنس با او و مقرّبان درگاه او و اشتغال به ذكر و توجه باطنى به سوى حضرت حق، ‏سير نموده و با حركت و سير معنوى و ترقّى و تكامل و سلوك، مدارج كمال به سوى حضرت حقّ را يكى پس از ديگرى طى كند.

خدای متعال میفرمايد: «فَمَن كَانَ يَرْجُوا لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلاً صَالِحاً؛ »سوره کهف: (110)؛ “پس هر كس خواهان ملاقات پروردگار است، عمل صالح انجام دهد”
نيز می فرمايد: «أَلاَ إِلَى اللهَ تَصِيرُ الْأُمُورُ؛» سوره شوری: (53)؛ “هان! تمامى امور فقط به سوى خدا بازگشت میكند “
و در پايان سير كه حركت و سير به آخر رسيد، حقّانيت و يگانگى خداوند يگانه را عياناً با ديده باطنى مشاهده نمايد؛ چنانكه میفرمايد: «فَكَشَفْنَا عَنكَ غِطَاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ؛ » سوره ق: (22)؛"پس پرده از جلوى ديدگانت برداشتيم؛ در نتیجه امروز ديدگانت تيز [بين] است”

منبع: دو ماهنامه خلق – شماره 21- بهمن و اسفند

علائم فراگیری شرح صدر در اسلام چیست؟

به ما گفته اند از خداي سبحان شرح صدر طلب بكنيد؛ لذا ابن‌مسعود از وجود مبارك پيغمبر(عليه و علي آله آلاف التحيّة و الثناء) سؤال کرد آيا اين شرح صدر كه از فضايل قرآني است علامتي دارد؟ فرمود: بله، شرح صدر علامتي دارد: «التَّجافِي عَنْ دارِ الغُرُورِ وَالْإِنابَةَ اِلي‏ دارِ الْخُلُودِ وَالْإِسْتِعْدادَ لِلْمَوْتِ قَبْلَ حُلُولِ الْفَوْتِ» شرح صدر سه علامت دارد: اوّلين علامت شرح صدر، تجافي از دار غرور است یعنی اینکه انسان جاخالي بزند كه غرور او را نگيرد تا مبادا تير غرور به او برسد، دوم انابه الي دارالخلود است چرا که منيبان،محبوبان الهي‌اند و مرحله سوم،اين است که بايد براي مرگ آماده باشد و وقتي مرگ آمد او ديگر هيچ نگراني نداشته باشد و ما بايد باور كنيم همين كه مُرديم هيچ رابطه‌اي با فرزند و اينها نداريم.

شنیده شده از: حضرت آیت …. العظمی جوادی آملی/ درس اخلاق/ 30/08/92

چرا انسان نباید فقط رسیدن به مقصد راهدف خود قرار بدهد؟

قرآن براي خواص برنامه‌اي ذكر كرده و فرموده است: ﴿تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَي﴾توشه تهيه كنيد بهترين توشه تقواست.مستحضريد زاد و توشه براي راه است كه مسافر به مقصد برسد وقتي به مقصد رسيد ديگر سخن از زاد و توشه نيست بلکه از آن به بعد بايد بفهمد كه در آن مقصد چه كسي را ببيند و با او چگونه گفتگو كند و از او چه چيزي طلب كند؛ اين در بين بسياري از ماها كم است معمولاً ما فقط به اين توجه داريم كه آدم خوب باشيم و ـ ا‌ن‌شاءالله ـ جهنم نرويم ـ ا‌ن‌شاءالله ـ بهشت برويم همين! اما وقتي بهشت رفتيم
چه كار بكنيم آن براي خيلي‌ها مطرح نيست .
بعضي از مشايخ ما مثل مرحوم آقاي الهي قمشه‌اي(رضوان ا… عليه) ايشان اصراري داشتند و در دعاهايشان مي‌گفتند:آرزوي ما اين است كه ما ـ ا‌ن‌شاءا… ـ بهشت مشرّف بشويم و نهج‌البلاغه را خدمت علي بن ابي طالب(سلام ا… علیه) استفاده كنيم.
شنیده شده از: سخنرانی حضرت آیت ا… العظمی جوادی آملی/درس اخلاق/ 21/10/91

 مرحوم آیت‌ا… العظمی حاج شیخ حسنعلی نجابت شیرازی از عالمان صاحبدل و عارفان متشرّع اهل حالی بوده که مقامات عرفانی او بر آنانی که توفیق مجالست و معاشرت با او را داشته‌اند، پوشیده و پنهان نیست. او نزد عارف نام‌آور، آیت‌الحق،‌ آیت‌الله سیّدعلی قاضی (استاد علّامه طباطبایی و آیت‌الله العظمی بهجت(ره) و …)، آیت‌الله العظمی سیّدجمال‌الدّین گلپایگانی و مرحوم آیت‌الله انصاری همدانی ـ ادب درس و ادب نفس آموخت.

پس از آنکه به مقام ممتاز اجتهاد نائل گردید، به «شیراز» برگشت و در کنار یار دیرین خود، شهید بزرگوار آیت‌الله دستغیب به تربیت نفوس و پرورش جان‌های مستعد پرداخت و پس از عمری تحصیل، تهذیب و سیر و سلوک الی‌الله در ماه رجب ۱۴۱۰ ق، به رحمت حق واصل گردید و در کنار شهید دستغیب در «زاویة حضرت شاهچراغ(ع)» به خاک سپرده شد. روح و ریحان و رحمت و رضوان بر آن جان‌های پاک و نفوس تابناک باد.

در مطالب بعدی چند کرامت از آن ولیّ حق ارسال خواهد شد. إن شاءالله.

معرفی بهترین سلاح انسان درکتب ادعیه

(گریه، ناله و دعا)

سلاح انسان همانطور که در دعای کمیل آمده است بکاء و گریه است «و سلاحه البکاء» اگر این سلاح را از دست داد دیگر سوء عاقبت در انتظار اوست اما اگر از دست نداد می‌تواند امیدوار باشد. این ناله و گریه بهترین سرمایه انسان در برابر خداوند است.

با دعا خیلی از مسائل حل می‌شود، همانطور که بسیاری از امراض جسمی و فلج جسمی حل می‌شود؛ امراض مربوط به عقل و عقل عملی و فلج عقل عملی نیز حل می‌شود.
بسیار از فضیل‌های دزد بودند که با دعا و سلاح گریه مرض‌های عقل عملی‌شان حل شد. مگر نبودند بسیاری از بت پرستان که در صدر اسلام به اباذر و مقداد تبدیل شدند؟! به هر حال این‌ها سابقه بت پرستی داشتند. پس می‌شود به واسطه راهنمایی انبیاء، انسان‌های بت پرست به بالاترین درجات برسند. گریه، ناله و دعا سهم اساسی در این تغییر و شفای عقل عملی دارد.
شنیده شده از سخنرانی: حضرت آیت ا… العظمی جوادی آملی،درس تفسیر سورۀ زمر04/09/93

پیوند: http://harfeto.ir/

بیانات ارزشمند قرآنی حضرت استاد رازی که در هیچ کدام از تفاسیر به آن اشاره نشده است.

مگر آب می‌تواند بدون اجازه ما وارد کشتی شود؟

در جریان موسی و خضر نبی هر دو معصوم و پیامبر‌اند اگر چه شریعت در اختیار حضرت موسی کلیم بود اما در جریان هم نشینی و مسافرت این دو پیامبر (ص) حضرت موسی اشکال واردی به جریان سوراخ کردن کشتی به حضرت خضر کرد که پاسخ حضرت خضر هیچ ارتباطی به سؤال ندارد ولی هر دو قانع شدند.

اگر کتاب‌های تفسیری از طبری تا المیزان را نگاه کنید نمی‌توانید مطلبی پیدا کنید که راز کار حضرت خضر(ع) را بیان کرده باشد. اگر چه حضرت خضر(ع)در اشکال به حضرت موسی(ع) بیان کرد که چون کشتی‌های سالم را می‌گیرند من این کشتی را سوراخ کردم تا برای صاحبش بماند اما این جواب هیچ ربطی ندارد و قانع کننده نیست. پس معلوم می‌شود که رمزی در این پاسخ نهفته است که حضرت موسی(ع) ساکت شد. این در حالی است که حضرت موسی(ع) می‌توانست بگوید با سوراخ کردن کشتی ما اصلاً به ساحل نمی‌رسیم که بخواهند کشتی را بگیرند چرا که جايي را سوراخ کرد که آب درون قايق مي‌آمد«لتغرق اهلها». اما وقتی حضرت خضر(ع) این پاسخ را داد با گوشه چشمی به او گفت تو چرا این حرف را می‌زنی تو که خودت تجربه‌ کرده‌ای، مگر آب می‌تواند بدون اجازه ما وارد کشتی شود.
اين رمز و رازي است که بين دو وليّی از اولياي الهي است. اين ‌طور سؤالها و جوابها، يکي به شريعت برمي‌گردد، يکي به ولايت. لذا طوری خضر به موسی گفت که موسی فهمید چه خبر است. در موارد دیگر هم همین طور است. این همان رازی است که در هیچ کدام از تفاسیر به آن اشاره نشده است.
شنیده شده از سخنرانی: حضرت آیت ا… العظمی جوادی آملی/ درس تفسیرسورۀ زمر/ 04/09/93

کثرت محبوبیت انسان در نزد خداوند چگونه حاصل می گردد؟

تعبير قرآن این است كه: ﴿يُسَارِعُونَ فِي لْخَيْرَاتِ﴾،﴿سَارِعُوا﴾،﴿سَابِقُوا﴾،﴿فَاسْتَبِقُوا﴾ در امور خیر سبقت بگيريد، سرعت بگيريد. اگر در جاهاي ديگر سرعت گرفتن خطر داشت، در امور خیر دیگر خطر ندارد براي اينكه انسان هر اندازه بخواهد سرعت بگيرد ميدان مسابقه وسیع است و تصادفي در كار نيست چرا که پهنای آن﴿عَرْضُهَا السَّماوَاتُ وَالْأَرْضُ﴾ است و هر اندازه (انسان در خیرات) سبقت بگيرد نزد خداوند متعال محبوب‌تر است.
شنیده شده از: سخنرانی حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی/درس اخلاق/ 23/09/91

راه تشخیص خالص بودن اعمال انسانها

عمل وقتي خالص است كه منظور انسان اين نباشد كسي از او تعريف كند(نگويد كه از ما تشكري نكردند) حيف است انسان عمل عبادي خالص انجام بدهد، آنگاه از ديگران توقع تشكر داشته باشد. حيف است كه انسان آن مقام عظيم و بلند را با اين توقع پست تنزّل دهد. انسان ممكن است در جبهه‏ ها شركت كند و كشته هم بشود، ولي كشته شدن خيلي سخت نيست، «اخلاص العمل لله» سخت است. رام كردن ديو نفس و شيطان درون سخت است.
مشاهده شده درکتاب:حكمت عبادات/ حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی/ ص72

ثمرۀ سبقت در امور معنوی و کسب مقام متقین چیست؟

اگر كسي در مسائل معنوي سبقت گرفت و اين راه را طي كرد گويا عُوا و زوزه سگان جهنم را هم‌اكنون كه اينجا نشسته‌است مي‌شنود، گويا بهشت و اهل بهشت را مي‌بيند نه بعد از مرگ، چرا که بعد از مرگ كفّار هم مي‌بينند و مي‌گويند: ﴿رَبَّنَا ابْصَرْنَا وَسَمِعْنَا﴾. اين كار عقل عملي است و بحث‌هاي خواندن، نوشتن و موعظه كردن،كمك مي‌كند تا اينكه دستگاه عقل عملي راه بيفتد.

اميرالمؤمنين(سلام ا… عليه) در وصف متّقيان فرمود: «فَهُمْ وَ الْجَنَّةُ كَمَنْ قَدْ رَآهَا فَهُمْ فِيهَا مُنَعَّمُونَ وَ هُمْ وَ النَّارُ كَمَنْ قَدْ رَآهَا فَهُمْ فِيهَا مُعَذَّبُونَ»در آیه شریفه هم آمده است:﴿كَلاَّ لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ ٭ لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ﴾ بهشت و جهنم را مي‌بينند.

شنیده شده از: سخنرانی حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی، درس اخلاق23/09/91

جهان‏ بيني عارفانه امام علي عليه السلام
علم شهودي به كتاب تدويني و تكويني الهي

قرآن كريم كه مهم‏ترين كتاب آسماني است و بر ساير صحايف الهي گذشته از تصديق آن‏ها هيمنه و سيطره و نظارت و حراست دارد:
«مصدّقا لما بين يديه» بقره/ 97 «مهيمنا عليه» مائده/ 47 حبل ممدود خداست كه يك طرف آن‏كه عربي مبين است در دست مردم است و طرف ديگر آن‏كه منزّه از وَضع، لغت، اعتبار، و مبرّاي از مفهوم و معناي ذهني است نزد خداي سبحان است:
«انا جعلنا قرانا عربيا لعلكم تعقلون* و إنه في ام الكتاب لدينا لعلّي حكيم» زخرف/ 3 ـ 4.

اين صحيفه مُهَيمن با تمام بطون و تاويلات و با همه ظهور و تنزيلات نزد انسان كاملي چونان علي‏ بن ابي‏طالب عليه السلام مشهود است، زيرا از رسول اكرم صلي الله عليه و آله وسلم رسيده است كه يكي از مصاديق بارز آيه كريمه :
«قل كفي باللّه‏ شهيدا بيني و بينكم و من عنده علم الكتاب» رعد/ 43، برادرم علي‏ بن ابي‏طالب عليه السلام است.

و چون معارف قرآن به‏ طور تمام و كمال نزد علي ‏بن ابي‏طالب عليه السلام است معلوم مي‏شود علم آن حضرت به معارف قرآني از قبيل علم حصولي نيست، بلكه از سنخ علم حضوري و شهودي است.

و از آن جهت كه قرآن كتاب تدويني خداست و جهان خارج كتاب تكويني اوست و اين دو صحيفه كاملاً هماهنگ است، به‏ نحوي كه اگر قرآن به‏ صورت آفرينش تكوين تمثّل يابد همين جهان مشهود خواهد شد و جهان مشهود اگر به‏ صورت كتاب تدويني تجلّي كند همين قرآن كريم مي ‏شود، پس كسي كه به همه ابعاد قرآن علم شهودي دارد به اسرار و رموز جهان تكوين نيز علم حضوري دارد.

مشاهده شده در کتاب حیات عارفانه امام علی علیه السلام؛ ازاستاد فرزانه آیت ا… جوادی آملی

حکمت،گمشده مومن است

به ما فرمودند ذات اقدس الهي به شما سرمايه‌اي داد که بعضي‌ها آن سرمايه را حفظ و افزوده مي‌کنند و بعضي‌ها آن سرمايه را گم کردند؛ مثلا فرمودند شما بايد با تلاش و کوشش، در حوزه ها و دانشگاه ها علم کسب کنید، تلاش کنيد به مراکز علمي، حوزوي و دانشگاهي برويد و اين علوم را ياد بگيريد اما در عین حال فرمود به شما حکمت نیز عطا کردیم و آن حکمت را من در درون شما نهادينه کردم و شما را حکيمانه به دنيا آوردم لذا از وجود مبارک پيامبر(عليه و علي آله آلاف التحيّة والثناء) رسيده است «الحکمة ضالّة المؤمن»; يعني حکمت، گمشده مومن است.
شنیده شده: حضرت آیت ا… العظمی جوادی آملی درس اخلاق22/08/93

تجلی نفس

یکی از شاگردان مرحوم حاج شیخ حسنعلی نجابت شیرازی می‌گوید: شبی با جمعی از دوستان محضر آقا بودیم. آن شب ایشان از ابتدا وضع دیگری داشتند. هر شب سخن از موضوعی بود. شبی پیرامون «علم»، شبی دربارة «وجد» و … امّا آن شب، حضرت آقا فرمودند: تجلّی نفس چیست؟
هر یک از دوستان، مطالبی گفتند و آقا نیز توضیحاتی را در تکمیل بحث افاضه کردند. چند ساعت بعد، حضرت آقا ناگهان با یک بر‌ افروختگی و حال عجیبی فرمودند: یک نفر با تجلّی نفس در این جلسه حاضر شده است!

با این سخن، نَفَس‌ها در سینه حبس گردید و هر کس متوجّه خود شده و سخن آقا را بر خود حمل کرد و تا آخر شب سکوت بر جلسه حاکم بود. سپس دوستان یکی یکی خداحافظی کرده، راه خانه را در پیش گرفتند و من ماندم و مرحوم حاج محمّدرضا گل آرایش ـ پدر شهیدان گل آرایش و از مبارزان و مجاهدان پیش از انقلاب و شاگرد خاصّ مرحوم آیت‌الله نجابت ـ در این وقت مرحوم آقای گل آرایش خودش را بر روی پای مبارک حضرت آقا انداخت و شروعبه گریستن کردوطلب عفو‌نمود. حضرت آقافرمودند: چاره‌ای نداری جز اینکه جبران کنی!
داستان از این قرار بود که مرحوم‌ آقای گل آرایش مستأجری داشت که به علّت مسائلی صبح آن روز، عذر او را خواسته بود و این مایة کدورت و ناراحتی آن شخص گردیده بود. حضرت آقا فرمودند: اوّلین کاری که فردا انجام می‌دهی این است که آن شخص را پیدا کرده و به هر صورت کدورت و خستگی را از دلش بیرون ‌آوری! مرحوم حاج آقا گل آرایش هم فرمایش حضرت آقا را بی هیچ اکراه و اجباری پذیرفت و طبق آن عمل کرد.

بنده پیر مغانم که ز جهلم برهاند
پیر ما هر چه کند عین ولایت باشد

مشاهده شده در کتاب طلوع حق (یادنامة مرحوم حاج محمّدرضا گل آرایش)، صص 68ـ69

نترس! نمی‌گذارم بروی!

استاد کریم محمود حقیقی ـ نویسندة آثاری چند در حوزة‌ عرفان و ادب و دعا و از شاگردان مرحوم آیت‌الله العظمی نجابت، کرامتی را که دربارة خود، از آن بزرگوار ظهور کرده، چنین نقل می‌کند:

جوان بودم و هنوز به سربازی نرفته و تازه باحضرت آقا آشناشده بودم
آنقدر محضر او گرم و شیرین بودکه واقعا ًنمی‌توانم بگویم با دل آدمی چه می‌کرد؟ازاین که اورا ازدست بدهم ـحتّی برای مدّت کوتاهی به شدّت ناراحت و نگران بودم. روزی خدمتشان عرض کردم:

آقا! خیلی می‌ترسم که مصاحبت و همنشینی با شما را از دست بدهم! فرمودند:
چرا؟ عرض کردم: در کنار شما دارم آدم دیگری می‌شوم، امّا باید به زودی به سربازی بروم و دو سال تمام از محفل و مجلس شما دور باشم. همین فکر و خیال مرا ناراحت می‌کند
با لحنی مطمئن و قاطع فرمود: نترس! نمی‌گذارم بروی!

این سخن را خیلی جدّی نگرفتم و بعد هم اصلاً یادم رفت. موقع اعزام، همة د‌وستان را بردند، امّا مرا نگه‌ داشتند و گفتند: پرونده‌ات ناقص است هر چه اصرار کردم تا با دوستان اعزام شوم، نپذیرفتند و گفتند: باید بمانی و با دورة ‌بعد اعزام‌شوی.
وقتی نوبت اعزام دورة‌ بعد شد. همان شبی که فردایش قرار بود لباس بگیریم و اعزام شویم. نمی‌دانم به چه دلیل به من گفتند که: شما از گذراندن دورة نظام معاف شده‌اید! این یکی از کراماتی بود که من از آن بزرگوار دیدم.

مشاهده شده در کتاب: یادماندگار، به اهتمام جواد محققّ، ص ۲۸

حاج خلیل‌ آقا! خیلی خوش آمدی!

یکی از مریدان و دوستان دیرینة مرحوم حضرت آیت‌الله العظمی نجابت می‌گوید:
روزی با شوق و ذوق به منزل استاد بزرگوار، حضرت آقا رفتم. ایشان به تنهایی در اتاق بودند و در خانه هم بسته بود. متحیّر ماندم که در بزنم یا نزنم بدون اینکه چیزی بگویم همان جا ایستادم. پس از چند لحظه بدون اینکه کسی آمدن مرا به ایشان خبر دهد، از درون اتاق، با صدای بلند مرا صدا زدند و فرمودند: حاج خلیل آقا! خیلی خوش آمدی وخوب کردی که آمدی!
در این وقت در اتاق را باز کرده و مرا دعوت کردند. روش همیشگی آقا این بود که اگر حال طلب در کسی مشاهده می‌کردند با استقبال و ملاطفت و محبّت برخورد می‌کردند، آن روز نیز مرا فراوان مورد محبّت خود قرار دادند.

مشاهده شده در کتاب:دعا و توسل، ع.م دستغیب، صص ۱۰۳ـ۱۰۴