حوزه علمیه الزهراء سلام الله علیها- سطح 3 خواهران تبریز

مهماندار بهشت

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند : « إِنَّ حَلْقَةَ بَابِ‏ الْجَنَّةِ مِنْ يَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ عَلَى صَفَائِحِ الذَّهَبِ فَإِذَا دُقَّتِ الْحَلْقَةُ عَلَى الصَّفِيحَةِ طَنَّتْ وَ قَالَتْ يَا عَلِي‏ »؛ وقتی بهشتیان وارد بهشت می شوند، کوبه ی در را می کوبند و به اصطلاح دقّ الباب می کنند، زیرا در زدن خود نوعی رعایت ادب برای مهمان است، کسی که به جایی وارد می شود، گر چه در بسته نباشد، بهتر است در بزند.
درِبهشت باز است، ولی مؤمنان اهل بهشت که وارد می شوند، در می زنند.
وقتی بهشتی کوبه ی در را می کوبد، این صدا شنیده می شود: یا علی یاعلی! طنین کوبه «یا علی» است.
مرحوم علامه طباطبایی (رضوان الله علیه ) در شرح این حدیث و این که چرا صدای صدای کوبه ی در بهشت یا علی است، می فرمودند: مهمان وقتی به خانه ای می رود، صاحب خانه را صدا می زند. اگر صاحب خانه نام معینی داشته باشد، مهمان همان نام معیّن را می برد. صاحب بهشت ومهماندار ِ بهشت علی ابن ابی طالب(سلام الله علیه) است. از این رو، صدای کوبه ی در بهشت هم «یا علی » است. چون هر کس به بهشت می رود، در سایه ی هدایت و رهبری این خاندان و مهمان این خاندان است. اگر این انوار طیّبه نبودند، کسی راه بهشت را طیّ نمی کرد. ما به خوبی می توانیم احساس کنیم که الان در بهشت هستیم یانه! درِ بهشت به روی ما باز است یا نه.

منبع : کتاب شمیم ولایت/ آیة الله جوادی آملی