حوزه علمیه الزهراء سلام الله علیها- سطح 3 خواهران تبریز

مظهر سلام الهی

سلام از «سَلِمَ» ضدّ خصومت و به معنای شدت موافقتی است که هیچ گونه خلاف و نزاعی در بین نباشد. انقیاد، صلح، رضا و امثال آن نیز از لوازم همین معنا است.
سلام از اسمای حسنای خدا است : « هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ » (حشر/23) و او مبدأ هر گونه سلام و سلامتی است: « اللَّهُمَ‏ أَنْتَ‏ السَّلَامُ‏ وَ مِنْكَ السَّلَامُ وَ لَكَ السَّلَامُ وَ إِلَيْكَ يَعُودُ السَّلَام‏» خدایا تو سلام هستی و سلامتی از تو نشأت می گیرد و از آنِ توست و به سوی تو نیز باز میگردد و چون خدای متعال سلام است، اهدای سلام و جواب آن که میان دو نفر رد و بدل می شود (سلام علیک و علیک السلام)، عبارت دیگری از« هُوَ الْأَوَّلُ وَ الأخِرُ » (حدید/3) است.

اسم سلام خارج از ذات اقدس ربوبی است و از مقام فعل او انتزاع می شود. از این رو مظهر طلب می کند و از اسمای فعلی خدا شمرده می شود. بدین ترتیب، منافاتی ندارد که این اسم مبارک، هم بر خدا اطلاق شود و هم بر مظاهر تامّ و تمام او و همانند امیر المؤمنین و سایر اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام. چنان که نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم در سفر معراج، پس از توجه و التفات به صفوفی از فرشتگان و انبیاء و مرسلین صلوات الله علیهم اجمعین، به آن ها سلام کرد و خدای متعال به او فرمود: «همانا تو و ذریّه ی تو، سلام و تحیّت و رحمت و برکات هستید «إن السلام والتّحیّة والرحمة و البرکات أنت و ذریّتک»

منبع : کتاب شمیم ولایت/ آیة الله جوادی آملی