حوزه علمیه الزهراء سلام الله علیها- سطح 3 خواهران تبریز

رحمت عام حضرت علی علیه السلام

رحمت ویژه ی امیر المؤمنین و سایر اهل بیت علیهم السلام نظیر رحمت الهی فراگیر و عام است هم چون سیل خروشان تشنگان را سیراب می کند و مانند آفتاب پرتو افشانی کرده به طالبان نور می بخشد، هر چند بهره مندی از آن مخصوص کسانی است که در مسیر سیل و در شعاع نور آفتاب قرار گیرند.
کسی که از مسیل فرار کند یا به سایه پناه می برد، در ناکام ماندن، مانند ظرف در بسته ای است که سل ها در میان امواج سهمگین و خروشان اقیانوس ها غوطه می خورد، ولی نَمی از این دریاها در آن نفوذ نمی کند.
بنابراین، محرومیت از رحمت علی علیه السلام ناشی از عملکرد خود انسان ها است، مانند محرومیت از رحمت الهی که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم درباره ی آن فرمود: « خدا به داوود علیه السلام وحی فرستاد: ای داوود! همان گونه که خورشید از نور دادن به کسی که در محدوده ی آن باشد، مضایقه نمی کند، رحمت من نیز از آن کسی که در آن قرار می گیرد، مضایقه نمی کند.
عمده ترین چیزی که سبب می شود، انسان مورد نظر تشریفی و تکریمی معصومین علیهم السلام قرار گیرد، آن است که وقتی پرونده ی اعمال ما به دست آن ها می رسد، مایه ی خوشحالی و رضایت آنان را فراهم کند؛ یعنی مملوّ از اعمال صالح باشد و خالی از اعمال طالح و زشت، در این صورت است که آنان خوشحال می شوند و در حق چنین انسان صالحی دعا می کنند و به دیده ی رحمت و عطوفت به او می نگرند. (به امید اینکه مشمول این دیده باشیم).
منبع : کتاب شمیم ولایت/ آیة الله جوادی آملی