حوزه علمیه الزهراء سلام الله علیها- سطح 3 خواهران تبریز

تجلی نفس

یکی از شاگردان مرحوم حاج شیخ حسنعلی نجابت شیرازی می‌گوید: شبی با جمعی از دوستان محضر آقا بودیم. آن شب ایشان از ابتدا وضع دیگری داشتند. هر شب سخن از موضوعی بود. شبی پیرامون «علم»، شبی دربارة «وجد» و … امّا آن شب، حضرت آقا فرمودند: تجلّی نفس چیست؟
هر یک از دوستان، مطالبی گفتند و آقا نیز توضیحاتی را در تکمیل بحث افاضه کردند. چند ساعت بعد، حضرت آقا ناگهان با یک بر‌ افروختگی و حال عجیبی فرمودند: یک نفر با تجلّی نفس در این جلسه حاضر شده است!

با این سخن، نَفَس‌ها در سینه حبس گردید و هر کس متوجّه خود شده و سخن آقا را بر خود حمل کرد و تا آخر شب سکوت بر جلسه حاکم بود. سپس دوستان یکی یکی خداحافظی کرده، راه خانه را در پیش گرفتند و من ماندم و مرحوم حاج محمّدرضا گل آرایش ـ پدر شهیدان گل آرایش و از مبارزان و مجاهدان پیش از انقلاب و شاگرد خاصّ مرحوم آیت‌الله نجابت ـ در این وقت مرحوم آقای گل آرایش خودش را بر روی پای مبارک حضرت آقا انداخت و شروعبه گریستن کردوطلب عفو‌نمود. حضرت آقافرمودند: چاره‌ای نداری جز اینکه جبران کنی!
داستان از این قرار بود که مرحوم‌ آقای گل آرایش مستأجری داشت که به علّت مسائلی صبح آن روز، عذر او را خواسته بود و این مایة کدورت و ناراحتی آن شخص گردیده بود. حضرت آقا فرمودند: اوّلین کاری که فردا انجام می‌دهی این است که آن شخص را پیدا کرده و به هر صورت کدورت و خستگی را از دلش بیرون ‌آوری! مرحوم حاج آقا گل آرایش هم فرمایش حضرت آقا را بی هیچ اکراه و اجباری پذیرفت و طبق آن عمل کرد.

بنده پیر مغانم که ز جهلم برهاند
پیر ما هر چه کند عین ولایت باشد

مشاهده شده در کتاب طلوع حق (یادنامة مرحوم حاج محمّدرضا گل آرایش)، صص 68ـ69