حوزه علمیه الزهراء سلام الله علیها- سطح 3 خواهران تبریز

فعالیت بخش انجمن پژوهشی تاکنون به شرح زیر است:

1. راه اندازی نخستین اتاق فکر به صورت ابتکاری برای گروه فقه و اصول
2. راه اندازی هسته پژوهشی
3. برگزاری سیر مطالعاتی “تاریخ قرآن” برای گروه تفسیر و علوم قرآن
4. تشکیل پرونده پژوهشی برای تمامی طلاب
5. فعال سازی وبلاگ مدرسه
6. طراحی فرم های ویژه برای ثبت تمامی فعالیت ها

1. فعالیت اتاق فکر(گروه فقه و اصول):
نخستین اتاق فکر رشته فقه و اصول، با تعداد اعضاء22 نفر، از مورخه 21/08/94 الی 02/10/94، به مدت 5 جلسه، آسیب های حوزه فقه و اجتماع را با در نظر گرفتن اولویت ها و ضرورت ها، زیر نظر دبیر انجمن پژوهشی مورد بحث و بررسی قراردادند، و درموضوعات پیشنهادی زیر شروع به فعالیت کردند:

1.1. کرسی آزاد اندیشی:
دولت، الزام و عدم الزام شهروندان به رعایت حجاب اسلامی( گروه الزام: مهدیه گشتی، رقیه قاسمی، زینب نژادحسن، فاطمه مردانی ، روه عدم الزام: ژاله هوشیار، عزیزه لطفی)

1.2. هسته های پژوهشی:
1.2.1. بررسی سندی روایات پیرامون امام حسین(ع): (اعضاءگروه: معصومه احمدی، رقیه عباس نژاد، فاطمه گل صنم لو، اعظم نصیری، شیرین قهرمانی، ژاله هوشیار) این گروه بعد از ارائه یک فعالیت آزمایشی به شورای علمی- پژوهشی استان ، به عنوان یک هسته پژوهشی به فعالیت خود ادامه خواهند داد.

1.2.2. بررسی آسیب¬های اجتماعی با رویکرد فقهی: اعضاءگروه: مینا اروجی، حلیمه ایمانی، عزیزه لطفی

1.3. پیشنهاد طرح های زیر، برای ارتقاء توان پژوهشی طلاب:
1.3.1. ارائه سیر مطالعاتی توسط معاونت پژوهش مرکز مدیریت، برای گروه فقه و اصول
1.3.2. تشکیل کارگروه پژوهشی فقه و تفسیر با همکاری معاونت آموزش و با انسجام و ترتیب خاص در طول ترم
1.3.3. برگزاری گارگاه آموزشی روش تحقیق میدانی

2. راه اندازی هسته پژوهشی
راه کارهای مقابله با سناریوی دشمن درباره واقعه عاشورا( اعضاء: اکرم عشقی، رقیه رزمجو، سیده عبدی، مریم برزگر، جودت وند) فعالیت این هسته به خاطر فیلتر بودن برخی شبکات اینترنتی دشمن، به حالت تعویق در آمده است.

3. فعالیت سیر مطالعاتی(گروه تفسیر و علوم قرآن):
جلسه اول و دوم ، مورخه 10/09/94 و مورخه 01/10/94 با موضوع علوم قرآن- تاریخ قرآن، منبع مطالعاتی: تاریخ قرآن آیت الله معرفت، ازص 1، ابتدای “مقدمه"، تا ص 44، سر” اولین آیه و سوره"، زیر نظر استاد محترم جناب آقای دکتر اسماعیل دخیلی، تشکیل شد وبا توجه به مباحثه شکل گرفته موضوعات زیر را برای پژوهش به معاونت پژوهش ارائه کرد:

3.1. موضوع یابی:نقش قرآن در شکل گیری تمدن اسلامی (فردسازی، گروه سازی، جریان سازی، انقلاب، حکومت، نظام سازی، تمدن سازی)

3.2. موضوع یابی:بررسی تحلیلی امی بودن پیامبر (ص)
جلسات در ترم جدید ادامه خواهد داشت. ان شاءالله

نوشته شده توسط: رقیه رزمجو

مهماندار بهشت

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند : « إِنَّ حَلْقَةَ بَابِ‏ الْجَنَّةِ مِنْ يَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ عَلَى صَفَائِحِ الذَّهَبِ فَإِذَا دُقَّتِ الْحَلْقَةُ عَلَى الصَّفِيحَةِ طَنَّتْ وَ قَالَتْ يَا عَلِي‏ »؛ وقتی بهشتیان وارد بهشت می شوند، کوبه ی در را می کوبند و به اصطلاح دقّ الباب می کنند، زیرا در زدن خود نوعی رعایت ادب برای مهمان است، کسی که به جایی وارد می شود، گر چه در بسته نباشد، بهتر است در بزند.
درِبهشت باز است، ولی مؤمنان اهل بهشت که وارد می شوند، در می زنند.
وقتی بهشتی کوبه ی در را می کوبد، این صدا شنیده می شود: یا علی یاعلی! طنین کوبه «یا علی» است.
مرحوم علامه طباطبایی (رضوان الله علیه ) در شرح این حدیث و این که چرا صدای صدای کوبه ی در بهشت یا علی است، می فرمودند: مهمان وقتی به خانه ای می رود، صاحب خانه را صدا می زند. اگر صاحب خانه نام معینی داشته باشد، مهمان همان نام معیّن را می برد. صاحب بهشت ومهماندار ِ بهشت علی ابن ابی طالب(سلام الله علیه) است. از این رو، صدای کوبه ی در بهشت هم «یا علی » است. چون هر کس به بهشت می رود، در سایه ی هدایت و رهبری این خاندان و مهمان این خاندان است. اگر این انوار طیّبه نبودند، کسی راه بهشت را طیّ نمی کرد. ما به خوبی می توانیم احساس کنیم که الان در بهشت هستیم یانه! درِ بهشت به روی ما باز است یا نه.

منبع : کتاب شمیم ولایت/ آیة الله جوادی آملی

مظهر سلام الهی

سلام از «سَلِمَ» ضدّ خصومت و به معنای شدت موافقتی است که هیچ گونه خلاف و نزاعی در بین نباشد. انقیاد، صلح، رضا و امثال آن نیز از لوازم همین معنا است.
سلام از اسمای حسنای خدا است : « هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ » (حشر/23) و او مبدأ هر گونه سلام و سلامتی است: « اللَّهُمَ‏ أَنْتَ‏ السَّلَامُ‏ وَ مِنْكَ السَّلَامُ وَ لَكَ السَّلَامُ وَ إِلَيْكَ يَعُودُ السَّلَام‏» خدایا تو سلام هستی و سلامتی از تو نشأت می گیرد و از آنِ توست و به سوی تو نیز باز میگردد و چون خدای متعال سلام است، اهدای سلام و جواب آن که میان دو نفر رد و بدل می شود (سلام علیک و علیک السلام)، عبارت دیگری از« هُوَ الْأَوَّلُ وَ الأخِرُ » (حدید/3) است.

اسم سلام خارج از ذات اقدس ربوبی است و از مقام فعل او انتزاع می شود. از این رو مظهر طلب می کند و از اسمای فعلی خدا شمرده می شود. بدین ترتیب، منافاتی ندارد که این اسم مبارک، هم بر خدا اطلاق شود و هم بر مظاهر تامّ و تمام او و همانند امیر المؤمنین و سایر اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام. چنان که نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم در سفر معراج، پس از توجه و التفات به صفوفی از فرشتگان و انبیاء و مرسلین صلوات الله علیهم اجمعین، به آن ها سلام کرد و خدای متعال به او فرمود: «همانا تو و ذریّه ی تو، سلام و تحیّت و رحمت و برکات هستید «إن السلام والتّحیّة والرحمة و البرکات أنت و ذریّتک»

منبع : کتاب شمیم ولایت/ آیة الله جوادی آملی

رحمت عام حضرت علی علیه السلام

رحمت ویژه ی امیر المؤمنین و سایر اهل بیت علیهم السلام نظیر رحمت الهی فراگیر و عام است هم چون سیل خروشان تشنگان را سیراب می کند و مانند آفتاب پرتو افشانی کرده به طالبان نور می بخشد، هر چند بهره مندی از آن مخصوص کسانی است که در مسیر سیل و در شعاع نور آفتاب قرار گیرند.
کسی که از مسیل فرار کند یا به سایه پناه می برد، در ناکام ماندن، مانند ظرف در بسته ای است که سل ها در میان امواج سهمگین و خروشان اقیانوس ها غوطه می خورد، ولی نَمی از این دریاها در آن نفوذ نمی کند.
بنابراین، محرومیت از رحمت علی علیه السلام ناشی از عملکرد خود انسان ها است، مانند محرومیت از رحمت الهی که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم درباره ی آن فرمود: « خدا به داوود علیه السلام وحی فرستاد: ای داوود! همان گونه که خورشید از نور دادن به کسی که در محدوده ی آن باشد، مضایقه نمی کند، رحمت من نیز از آن کسی که در آن قرار می گیرد، مضایقه نمی کند.
عمده ترین چیزی که سبب می شود، انسان مورد نظر تشریفی و تکریمی معصومین علیهم السلام قرار گیرد، آن است که وقتی پرونده ی اعمال ما به دست آن ها می رسد، مایه ی خوشحالی و رضایت آنان را فراهم کند؛ یعنی مملوّ از اعمال صالح باشد و خالی از اعمال طالح و زشت، در این صورت است که آنان خوشحال می شوند و در حق چنین انسان صالحی دعا می کنند و به دیده ی رحمت و عطوفت به او می نگرند. (به امید اینکه مشمول این دیده باشیم).
منبع : کتاب شمیم ولایت/ آیة الله جوادی آملی

اِشراف اولیای الهی برخاطرات

مردان الهی نسبت به هوس ها، خواسته ها، گفتار و اعمال غیر خدایی بی اعتنا هستند و فقط به خدا ، مظاهر الهی ، خاطرات ، سخنان و اعمال خدایی توجه دارند. از این رو با این که قلبشان متوجه خداست، صدای فقیر را که فرستاده ی خداست می شنوند ؛ « إنَّ المِسکینَ رَسُولُ الله » واین شنیدن واجابت درخواست هر کدام عبادت جداگانه ای برای آنان است، گرچه در حال نماز باشند.
سنّت الهی نیز بر این است که خدای سبحان از طرفی توان مالی شخص را بهبود می بخشد و از سوی دیگر، فقیر را به سوی او اعزام می کند تا او را بیازماید، چنان که در ایام حجّ به صیدهای دامنه ی کوه عرفات دستور می دهد تا در تیر رس حاجیان مُحرِم قرار گیرند؛ « لَيَبْلُوَنَّكُمُ اللَّهُ بِشَيْ‏ءٍ مِنَ الصَّيْدِ تَنالُهُ أَيْديكُمْ وَ رِماحُكُم‏ » (مائده/94) و از طرف دیگر حاجیان مُحرِم را از شکار نهی می کند ؛ « لا تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُم‏ » (مائده/95) تا بدین وسیله حاجیان را آزمایش کند، و اگر این مرحله از کار نباشد، امتحان الهی محقق نمی شود.
بنابراین کسی که غرق در عبادت خدا است، حرف فرستاده ی او را می شنود لیکن درآوردن تیر از پا و درد آن را که امر نفسانی و بدنی است، احساس نمی کند.
انسان کامل که خلیفه ی خدا است، بر خاطرات خود اشراف دارد و با ریاضت نفس، به وسیله ی تقوا، خاطرات خود را جمع می کند؛ « هی نَفسٌ أَرُوضُها بِاالتَّقوی » و چون خاطرات در کنترل او است، هر کجا بخواهد او را متوجه کند یا متوجه نکند، به همان شکل عمل می کند یعنی اگر بخواهد حرف خدا را بشنود صدای قاری قرآن یا سائل را می شنود و اگر اراده کند که امور مادی و بدنی را درک نکند، تیر از پای او می کشد، ولی متوجه نمی شود.
روشن است که شنیدن صدای سائل و اجاب خواسته ی او در حال نماز، با استغراق حال حضرت علی علیه السلام در نماز منافات ندارد.
منبع: کتاب « شمیم ولایت » آیة الله جوادی آملی