حوزه علمیه الزهراء سلام الله علیها- سطح 3 خواهران تبریز

پیوند: http://tabrizebidar.ir/news/1054462

حجة الإسلام و المسلمین جناب آقای مجتبی نظری از اساتید بزرگ حوزه و دانشگاه و از روحانیان بزرگ،برجسته و بنام شهر تبریز با حضور در تازاخورماتو، شهر ترک زبان های شیعه عراق به مدافعان حرم و جبهه مقابله با داعش پیوست.برای سلامتی ایشان و تمامی مدافعان راه حق ، دعا کنید.

از مرحوم علامه طباطبایی(ره) دربارة «مراحل سیر الی الله» سؤال شده و آن عالم ربانی به آنها پاسخ داده است.

پرسش 2: مراحل سير الى الله و شرط آن چيست؟
پاسخ علامه طباطبائى(ره): مراحل سير سالك، آن است كه ابتدا از عالم طبيعت و كثرات بيرون میآيد و به عالم برزخ‏ و مثال وارد میشود. سپس استاد، او را با دستوراتى كه گفته اند و ديده ايم، به عالم تجرّد عقلانى و نور وارد میكند «وَ أَنَّ إِلَى رَبِّكَ الْمُنتَهَى؛ »سوره نجم: (42) ؛ “و پايان [هر چيز] فقط به سوى پروردگار تو است”
در تمام مراحل سير و سلوك از ابتدا تا انتها، گذشت براى سالك، مطلوب و معتبر است؛ يعنى گذشتن از همه چيز و اين كه واقع را ببيند و خود را مالك چيزى نداند و همه را از آنِ خدا ببيند و بداند كه: «وَ للهَ مَا فِي السَّمواتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ؛ »سوره نجم: 31؛ “تمام آنچه در آسمان و زمين است، از آنِ خدا است”
و حقيقت عبوديت هم همين است كه انسان به مقامى برسد كه خدای متعال را غنى مطلق بداند و به فقر ذاتى خود و موجودات، دست يابد و به فناى خويش برسد و حقيقت توحيد را با همه عوالم وجود و همه مظاهر اين جهان ‏مشاهده نمايد؛ چنانكه می فرمايد:
« وَللهَ مَا فِي السَّمواتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ؛»
نيز می فرمايد: «أَلاَ لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ تَبَارَكَ اللهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ؛»سوره اعراف:54 ؛"هان! [جهان] خلق و امر [= ملك و ملكوت] از آنِ او است. منزّه و برتر است خداوند كه پروردگار عالميان است”
همچنين میفرمايد: « وَمَن لَّمْ يَجْعَلِ اللهُ لَهُ نُوراً فَمَا لَهُ مِن نُورٍ؛8»سوره نور: 40؛ “و هر كس كه خداوند، براى او نور قرار نداده است، نورى ندارد. ″
منبع: در محضر علامه، ص 326
دو ماهنامه خلق – شماره 21- بهمن و اسفند

از مرحوم علامه طباطبایی(ره) دربارة «مراحل سیر الی الله» سؤال شده و آن عالم ربانی به آنها پاسخ داده است.
پرسش 1: مراحل سير و حركت انسان به سوى حضرت حق و كمال مطلق و رسيدن به حيات طيبه، چگونه است؟
پاسخ علامه طباطبائى(ره):

نفس انسانى در بدو پيدايش در اين جهان، لا يَعْلَم [= بدون دانایی و آگاهی] است، چنانكه خداوند متعال‏ میفرمايد:
«وَاللهُ أَخْرَجَكُم مِّن بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ لاَ تَعْلَمُونَ شَيْئاً وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ؛»سوره نحل:(78) ؛ “خداوند، شما را از شكم مادر بيرون آورد؛ در حالى كه هيچ چيز نمی دانستيد”
و فاقد همه كمالات علمى و عملى است، و تمام حالات و مَلَكات در او بالقوّه [= در حد استعداد] وجود دارد؛ ولى انسان میتواند در اثر ايمان و عمل صالح و ارتباط با خدا و اُنس با او و مقرّبان درگاه او و اشتغال به ذكر و توجه باطنى به سوى حضرت حق، ‏سير نموده و با حركت و سير معنوى و ترقّى و تكامل و سلوك، مدارج كمال به سوى حضرت حقّ را يكى پس از ديگرى طى كند.

خدای متعال میفرمايد: «فَمَن كَانَ يَرْجُوا لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلاً صَالِحاً؛ »سوره کهف: (110)؛ “پس هر كس خواهان ملاقات پروردگار است، عمل صالح انجام دهد”
نيز می فرمايد: «أَلاَ إِلَى اللهَ تَصِيرُ الْأُمُورُ؛» سوره شوری: (53)؛ “هان! تمامى امور فقط به سوى خدا بازگشت میكند “
و در پايان سير كه حركت و سير به آخر رسيد، حقّانيت و يگانگى خداوند يگانه را عياناً با ديده باطنى مشاهده نمايد؛ چنانكه میفرمايد: «فَكَشَفْنَا عَنكَ غِطَاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ؛ » سوره ق: (22)؛"پس پرده از جلوى ديدگانت برداشتيم؛ در نتیجه امروز ديدگانت تيز [بين] است”

منبع: دو ماهنامه خلق – شماره 21- بهمن و اسفند

علائم فراگیری شرح صدر در اسلام چیست؟

به ما گفته اند از خداي سبحان شرح صدر طلب بكنيد؛ لذا ابن‌مسعود از وجود مبارك پيغمبر(عليه و علي آله آلاف التحيّة و الثناء) سؤال کرد آيا اين شرح صدر كه از فضايل قرآني است علامتي دارد؟ فرمود: بله، شرح صدر علامتي دارد: «التَّجافِي عَنْ دارِ الغُرُورِ وَالْإِنابَةَ اِلي‏ دارِ الْخُلُودِ وَالْإِسْتِعْدادَ لِلْمَوْتِ قَبْلَ حُلُولِ الْفَوْتِ» شرح صدر سه علامت دارد: اوّلين علامت شرح صدر، تجافي از دار غرور است یعنی اینکه انسان جاخالي بزند كه غرور او را نگيرد تا مبادا تير غرور به او برسد، دوم انابه الي دارالخلود است چرا که منيبان،محبوبان الهي‌اند و مرحله سوم،اين است که بايد براي مرگ آماده باشد و وقتي مرگ آمد او ديگر هيچ نگراني نداشته باشد و ما بايد باور كنيم همين كه مُرديم هيچ رابطه‌اي با فرزند و اينها نداريم.

شنیده شده از: حضرت آیت …. العظمی جوادی آملی/ درس اخلاق/ 30/08/92

چرا انسان نباید فقط رسیدن به مقصد راهدف خود قرار بدهد؟

قرآن براي خواص برنامه‌اي ذكر كرده و فرموده است: ﴿تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَي﴾توشه تهيه كنيد بهترين توشه تقواست.مستحضريد زاد و توشه براي راه است كه مسافر به مقصد برسد وقتي به مقصد رسيد ديگر سخن از زاد و توشه نيست بلکه از آن به بعد بايد بفهمد كه در آن مقصد چه كسي را ببيند و با او چگونه گفتگو كند و از او چه چيزي طلب كند؛ اين در بين بسياري از ماها كم است معمولاً ما فقط به اين توجه داريم كه آدم خوب باشيم و ـ ا‌ن‌شاءالله ـ جهنم نرويم ـ ا‌ن‌شاءالله ـ بهشت برويم همين! اما وقتي بهشت رفتيم
چه كار بكنيم آن براي خيلي‌ها مطرح نيست .
بعضي از مشايخ ما مثل مرحوم آقاي الهي قمشه‌اي(رضوان ا… عليه) ايشان اصراري داشتند و در دعاهايشان مي‌گفتند:آرزوي ما اين است كه ما ـ ا‌ن‌شاءا… ـ بهشت مشرّف بشويم و نهج‌البلاغه را خدمت علي بن ابي طالب(سلام ا… علیه) استفاده كنيم.
شنیده شده از: سخنرانی حضرت آیت ا… العظمی جوادی آملی/درس اخلاق/ 21/10/91